2. acula (aquola), ae, f. (Demin. v. aqua), a) ein wenig Wasser, ein Wässerchen, Cic. de or. 1, 28: im Bilde, ibid. 2, 162. – Form aquola, Plaut. ...
1. acula , ae, f. (Demin. v. acus), eine kleine Nadel, Cledon. Gramm. (V) 41, 13.
... draconis, Mal, Zeichen, Suet.: maculas in veste facere, Plaut.: maculas auferre de vestibus, Ov.: corporis, ... ... maculis, Cic.: si qua macula concepta est, elui non potest, Cic.: maculam veteris industriae laudabili ... ... ne Claudiae genti eam inustam maculam vellent, Liv.: quo facinore perpetrato infamiae maculam subiit, Iustin.
facula , ae, f. (Demin. v. fax), ... ... der als Fackel dienende Span, Cato u.a.: facula ardens, Augustin. – im Bilde, quam tibi Fortuna faculam lucrifica adlucere volt, Plaut. Pers. 515.
cacula , ae, m., ein Soldaten - od. Offiziersaufwärter im Felde, militaris, Plaut. trin. 721. Vgl. Paul ... ... . – / Plaut. Pseud. argum. 2. v. 13 u. 14 cācula gemessen.
bācula , ae, f. (Demin. v. baca), eine kleine Beere, Plin. 25, 96. Arnob. 2, 21: olearum baculae, ibid. 1, 2: murtae baculae, Cael. Aur. chron. 5, 4, 69.
laculla (luculla), ae, f. (Demin. v. lacuna), das Grübchen im Kinn, Varro sat. Men. 371 (wo Riese lac., Bücheler luc.). *Apul. flor. 15 (nach H. Müllers Vorschlag; Krüger lacunatura ...
gracula , ae, f. (Femin. zu graculus), die Dohle, als Schmeichelwort, vestra gr., Salv. epist. 4. p. 162 M. Vgl. Gloss. ›gracula, κολοιός‹.
vaccula , ae, f. (Demin. v. vacca), die kleine Kuh, Priap. 86, 14. Val. Cato dir. 132. Tert. ad nat. 2, 14. Apul. met. 7, 25.
stacula , ae, f. = venucula, Plin. 14, 34 Sill. (Jan u. Detl. scapula).
baccula , s. bācula.
novācula , ae, f. (novus), I) ein ... ... nov. praeacuta, Apul.: novaculam arripere, Apul.: summam cutem (raporum) novaculā decerpere, Colum.: cotem novaculā praecīdere, Cic., discindere, Cic. u ... ... .: hoc (caput) saeva novacula nudet, Mart.: nihil melius est, quam novaculā cotidie radere (die ...
mīrācula , ae, f. (miror), eine wunderbar Häßliche, Plaut. b. Varro LL. 7, 64 u. bei Fest. 330 (a), 1.
cloācula , ae, f. (Demin. v. cloaca), die kleine Kloake, Lampr. Heliog. 17, 1 zw. (Peter cloacam).
iaculātor , ōris, m. (iaculor), der Schleuderer, ... ... i. Lycotas, Ov.: i. Maurus, Liv.: iaculatores Numidae, Liv.: missis a Boccho iaculatoribus ad conficiendos leones, Sen.: equo iaculator Hibero, Corp. inscr. Lat. 2, 2660.
iaculātio , ōnis, f. (iaculor), das Werfen, ... ... spinarum). Solin. – m. Genet., iac. fulgoris, Apul.: iaculationes saxorum, Apul.: m. in u. Akk., testarum in mare iaculationes, Min. Fel. 3, 5. – übtr., ...
fornācula , ae, f. (Demin. v. fornax), I) ein kleiner Ofen, Vitr. 7, 10, 2: fornaculae balnearum, Fronto ad M. Caes. 1, 3 (2). p. 7, ...
maculātio , ōnis, f. (maculo), I) das Geflecktmachen, meton., der Fleck, Plur. bei Apul. apol. 50. – II) bildl., die Befleckung, infamiae, Firm. math. 3, 15, 3. ...
laculātus , a, um (lacus), mit viereckigen (bunten) Feldern versehen, kariert, vestis, Isid. orig. 22, 19, 11.
iaculātus , ūs, m. (iaculor), das Werfen, Schleudern, Tert. de spect. 18 (Plur.).
Buchempfehlung
Die beiden »Freiherren von Gemperlein« machen reichlich komplizierte Pläne, in den Stand der Ehe zu treten und verlieben sich schließlich beide in dieselbe Frau, die zu allem Überfluss auch noch verheiratet ist. Die 1875 erschienene Künstlernovelle »Ein Spätgeborener« ist der erste Prosatext mit dem die Autorin jedenfalls eine gewisse Öffentlichkeit erreicht.
78 Seiten, 5.80 Euro