iaculātrīx , trīcis, f. (Femin. zu iaculator), die Schleuderin des Jagdgeschosses, die Schützin (v. der Diana), Ov. met. 5, 375; fast. 2, 155 u. epist. 19, 229.
faculārius , iī, m. (facula), der Fackelverfertiger = λαμπαδοποιός, Gloss. III, 201, 51; 271, 68.
immaculātus , a, um (in u. maculo), unbefleckt, Lucan. ... ... u. 1; Petr. 1, 20 u.a. Eccl.: Superl. illa immaculatissima puritas, Augustin. de nat. et grat. 63.
iaculābilis , e (iaculor), zum Werfen geeignet, schleuderbar, Wurf-, telum, Ov. met. 7, 680: pondus, Stat. Theb. 6, 658: m. Dat., telum nulli deo iac., das kein G. schleudern kann, Claud. in Eutr ...
cēnāculātus , a, um (cenaculum), mit einem obern Stockwerke versehen, domus, Marini papyr. dipl. 123, 12.
ōrāculārius , a, um (oraculum), sich mit Orakeln abgebend, weissagend, servi, Petron. 43, 6.
adiaculātus , a, um (*adiaculo), hingeschleudert, Mart. Cap. 2. § 169.
cēnāculārius (cēnāclārius), a, um (cenaculum), zum Stockwerke ... ... Ulp. dig. 13, 7, 11. § 5. – B) cēnāculāria, ae, f., das Pachten von Stockwerken (s. vorher), cenaculariam exercere, aus dem Vermieten ...
iaculātōrius , a, um (iaculor), zum Werfen od. Schießen dienlich, campus, Ulp. dig. 9, 2, 9 extr.: übtr., iac. preces, Augustin. epist. 120 (?).
novaculārius , iī, m. (novaculum) = ξυροποιός, der Rasiermesserfabrikant, Gloss. III, 308, 69 u. III, 520, 52.
tomāculārius , iī, m. (tomaculum), der Bratwursthändler, Not. Tir. 103, 80 (wo falsch tumatularius).
commaculātio , ōnis, f. (commaculo), die Besudelung, Befleckung, Eccl.
piāculāriter , Adv. (piacularis), sündlich, Tert. de pudic. 22 extr.
iaculāmentum , ī, n. (iaculor), das Wurfgeschoß, Non. 556, 24.
coenāculātus , a, um, s. cēnāculātus.
immaculābilis , e (in u. maculo), unbeflecklich, conscientia, Auson. grat. act. (VIII) 14 (63). p. 27, 8 Schenkl.
coenāculārius , a, um, s. cēnāculārius.
tabernāculārius (tabernāclārius), iī, m. (tabernaculum), der Zeltmacher, Corp. inscr. Lat. 6, 9053.
... corpus maculis luridis, Plaut.: recente terrae sola sanguine maculans, Catull.: exiguo maculavit sanguine ferrum, Ov.: candor corporum magis sanguine atro maculabatur, Liv.: terram tabe maculant, Verg.: castra sunt cruenta et maculata, blutbefleckt u. mordbesudelt, Tac. – ... ... 2) intr. fleckig sein, neque non obsoleta quoque et maculantia ex sordidiore vulgi usu ...
... .: totum diem i., Cic.: magnam laudem consequi equitando, iaculando, Cic.: iaculantium ictus deerraturos negant, Plin. – 2) übtr., ... ... inscr. Lat. 8, 2581: iaculabat, Ven. Fort. vit. S. Martin. 2, 139: iaculasse, Isid. orig. 18, 7, 8: iaculatur passiv, Isid. orig. ...
Buchempfehlung
E.T.A. Hoffmanns zweiter Erzählzyklus versucht 1817 durch den Hinweis auf den »Verfasser der Fantasiestücke in Callots Manier« an den großen Erfolg des ersten anzuknüpfen. Die Nachtstücke thematisieren vor allem die dunkle Seite der Seele, das Unheimliche und das Grauenvolle. Diese acht Erzählungen sind enthalten: Der Sandmann, Ignaz Denner, Die Jesuiterkirche in G., Das Sanctus, Das öde Haus, Das Majorat, Das Gelübde, Das steinerne Herz
244 Seiten, 8.80 Euro