sānātor , ōris, m. (sano), der Heiler, Gesundmacher, Hieron. in Iob 34. Augustin. in psalm. 36. serm. 2. § 8. Vulg. exod. 15, 26 u.a. Eccl.
sannātor , ōris, m. (sannor) = μυκτηριστής, der Nasrümpfer, Spötter, Gloss. II, 178, 30.
aēnātōrēs , um, m. (aēnus, ahēnus) = aēneatores (s. aēneātōr), Amm. 16, 12, 36.
explānātor , ōris, m. (explano), der Ausleger, ... ... quorum (deorum) nec scientiam neque explanatorem habeamus, Cic. de div. 2, 131: oraculorum et vaticinationum, Cic. de div. 1, 116: saecularium litterarum (Profanschriften) explanatores (Ggstz. sanctarum scripturarum interpretes), Hieron ...
profānātor , ōris, m. (profano), der Entheiliger, Cod. Theod. 16, 5, 9. Prud. apoth. 178. Augustin. de civ. dei 18, 45 u. qu. euang. 2, 33.
implanātor , ōris, m. (implano), der Betrüger, Ps. Cypr. de sing. cler. 3.
subsannātor , ōris, m. (subsanno), der Aushöhner durch spöttische Gebärden, Vulg. Sirach 33, 6. Augustin. serm. 5, 3 Mai.
complānātor , ōris, m. (complano), der Ebner, Apul. poët. apol. 6.
explānātōrius , a, um (explano), erklärend, erläuternd, liber, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 1, 5.
subsannātōrius , a, um (subsanno), aushöhnend, sermo, Hieron. in Iob 15.
Ausleger , interpres (Verdolmetscher). – explanator (Erklärer). – coniector (Deuter der Träume etc.). – enarrator (hermeneutisch einen Schriftsteller Erklärender). – ein boshafter Au., calumniator. – ein geschickter u. sinniger Au. u. Beurteiler der Alten (alten ...
stāgnātor , ōris, m. (= stannator, v. 2. stagnum = stannum) = κασσιτερουργός, der Zinnarbeiter, Zinngießer, Gloss. II, 339, 29.
ἄντρον , τό , die Höhle, Grotte. Bei Auctoren aller Zeiten, von Hom . an, vgl. Od . 9, 216 ff 13, 103 ff 20, 21. 24, 6. Die Abltg von ἀνάτορος, ἀνατετρημένος ist sehr zw.
ἀνα-θορέω , Sp ., für ἀναϑρώσκω , aus dem aor . ἀναϑορεῖν gebildet, z. B. Herodian . 2, 6, 10 ἀναϑοροῦντες , obwohl Buttm. ändern will.