rōbustus , a, um (robur), I) aus Hartholz, aus ... ... vox, Plin. – robusti et valentes satellites, Cic.: si esses usu aut aetate robustior, Cic.: iuventus robustissima, Suet. – neutr. pl. subst., ...
dē-spōnso , (āvi), ātum, āre, verloben, ... ... . p. 113, 19 D. 2 u.a. Eccl.: in prima aetate desponsata viro iusto, Ambros. in Luc. 10, 21.
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... qui non paruerint, Caes. – m. ad u. Akk., grandiorem aetatem ad consulatum, Cic.: certam pecuniam proconsulibus ad mulos et tabernacula, Suet. – ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... hast mit dem Gelde auch den Kopf verloren? Ter.: consilio valere, Cic.: aetate et consilio ceteros anteire, Sall. fr.: acta illa res est animo virili, ...
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... Pers., et consecutus Sallustium Livius Tibullusque et Naso, Vell.: hunc Cethegum consecutus est aetate (der Zeit nach) Cato, Cic.: ille me in tribunatu liberorum iure ...
cōn-sēntio , sensī, sēnsum, īre, zusammenstimmen, übereinstimmen, ... ... Lact. 5, 7, 3), in qua (causa) omnes honestates civitatis, omnes aetates, omnes ordines unā consentiunt, Cic.: in quibus (quaestiunculis) ego nec dissentire ...
in-gredior , gressus sum, gredī (in u. gradior), ... ... ingrediens, mit großen Schritten einherschreitend, Gell. 9, 11, 5: morbo aut aetate aeger ad ingrediendum invalidus est, Gell. – vestigiis patris (bildl. ), ...
ad-ipiscor , adeptus sum, adipiscī (ad u. apiscor), ... ... Konj., Cic. Verr. 2, 51; Mil. 34. – Pass., non aetate, verum ingenio adipiscitur sapientia, Plaut. trin. 367: haec adipiscuntur, C. ...
inter-icio (inter-iacio), iēcī, iectum, ere, dazwischenwerfen, ... ... Suet.: moram, Tac.: librum, in der Zwischenzeit verfertigen, Cic.: inter horum aetates interiectus Cato, in der Mitte liegend, Cic.: oft im Abl. ...
prae-curro , cucurrī u. currī, cursum, ere, ... ... . 87, 2. – 2) der Zeit nach vorangehen, alqm aetate, Cic.: mit Dat., ut certis rebus certa signa praecurrerent, Cic.: ...
in-validus , a, um, schwach (Ggstz. ... ... munera corporis senectā invalidus, Liv. 6, 8, 2: si homo morbo aut aetate aeger ad ingrediendum invalidus est, Gell. 20, 1, 11. – Subst ...
1. cōpulātus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... . eine innigere Verbindung hervorzurufen, Cic. de off. 1, 56: ab ineunte aetate condiscipulatu et omnibus artibus copulatissimus amicus, Corp. inscr. Lat. 13, 2027. ...
Choerilus , ī, m. (Χοιρίλο ... ... aus Samos (vgl. Choerili Samii quae supersunt collegit et illustravit, de Choerili Samii aetate, vita et poësi aliisque Choerilis disseruit A. F. Naekius. Lips. 1818.), ...
triennium , iī, n. (tres u. annus), ein ... ... Suet.: triennio ante Germanici cum Tiberio idem honor, Tac.: tantulo triennio maior in aetate, Apul. – triennio post, Plaut. u. Cic.
trānsenna , ae, f., I) das Netz, ... ... das Netz, der Fallstrick, hominem in transennam ducam dolis, Plaut.: in aetate hominum plurimae fiunt transennae, Plaut. – II) das Netz ...
corneolus , a, um (Demin. v. 1. corneus) = κερατοειδής hornartig, Cic. de nat. deor. 2, 144 ... ... fest wie Horn, bacillum, Afran. com. 224: corneolus fuit, bene aetatem ferebat, Petron. 43, 7.
1. coniūnctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... igitur Sulpicii aetati P. Antistius fuit, Cic.: cui et dicendi ardore propior et aetate coniunctior, dem ich an Feuer der Rede ähnlicher war und dessen Zeit ich ...
cōn-stringo , strīnxī, strictum, ere, zusammenschnüren, zusammenziehen, ... ... , Val. Max.: orbem terrarum novis legibus, Cic.: voluptates inclusae diutius et primā aetate compressae et constrictae subito se non numquam profundunt atque eiciunt universae, Cic. – ...
opportūnus , a, um (ob u. portus; vgl. ... ... v. Lebl.: opp. iocus, ein passend (gut) angebrachter, Quint.: aetatem habes opportunissimam, du stehst in einem schönen Alter, Cic. – mit ...
praecipito , āvī, ātum, āre (v. praeceps), I) ... ... zu Ende eilend, nox, Ov.: quod adulescens praestiti... id nunc aetate praecipitatā commutem? jetzt, da es mit dem Leben bergab geht, Mat. ...
Buchempfehlung
Das kanonische Liederbuch der Chinesen entstand in seiner heutigen Textfassung in der Zeit zwischen dem 10. und dem 7. Jahrhundert v. Chr. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Victor von Strauß.
298 Seiten, 15.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro