aëtōma , ae, f. (ἀέτωμα), das dreieckige Giebelfeld eines Tempels usw.; Abl. aëtomate, Corp. inscr. Lat. 3, 6671. – Heteroklit. Genet. aëtomae, Corp. inscr. Lat. 3, 1212.
steatōma , atis, n. (στεάτωμα), die Fettgeschwulst, Speckgeschwulst, Cels. 7, 6. Veget. mul. 3, 30, 1: Plur., Plin. 25, 82 u.a.
scirros , ī, m. (σκίῤῥος), das verhärtete Geschwür, Plin. 7, 63. – / Bei Plin. 25, 82 jetzt steatomata.