saevitūdo , inis, f. (saevus) = saevitia, Plaut. Bacch. 2 Goetz ( bei Non. 172, 32). Iul. Val. 1, 9 (17) u. 3, 16 (17).
per-saevio , īre, sehr reißend sein, fluctibus hanc propter persaevit Caspius aestus, Prisc. perieg. 683.
praevīsio , ōnis, f. (praevideo), das Voraussehen, Ennod. epist. 2, 1 u. ö.
praevidus , a, um (praevideo), voraussehend, pectora, Iuvenc. in Iosuë 7, 12.
coaevitās , ātis, f., die Gleichalterigkeit, Eccl.
Naeviānus , a, um, s. naeviusno. II.
aeviternus , a, um (aevum), alte Form für aeternus (s. ... ... , 62), hominum domus, Varr. sat. Men. 437: naturae prorsus ac retro aeviternae, vor- u. rückwärts ewig, ohne Anfang u. Ende, Apul. ...
prae-vincio , vīnxī, vīnctum, īre, vorher binden, -fesseln, Gell. 15, 10, 2. Ven. Fort. vit. S. Medard. 4. – bildl., ferinis voluptatibus praevinctus, Gell. 19, 2, 3.
longaevito , āre (Intens. v. longaevo), langdauernd machen, Alcim. Avit. epist. 63 (56) zw.
praeviātor , ōris, m. (praevio), der Vorausgänger, Ven. Fort. vit. S. Hilar. 9.
saevidicus , a, um (saevus u. dico), hart-, zornig geredet, saevidicis dictis, Ter. Phorm. 213.
prae-vigilo , āre, überaus wachsam sein, Augustin. de nat. et grat. 18.
laevigātio , laevigo , laevis , laevo , laevor , s. 1. lēvigātioetc.
longaevitās , ātis, f. (longaevus), I) die langjährige Dauer, Langwierigkeit ... ... lange Leben, corvorum, Macr. sat. 7, 5, 11: alci longaevitatem indulgere, Ambros. de Cain et Abel 2, 10. § 37.
praeviātrīx , trīcis, f. (Femin. zu praeviator), die Vorausgängerin, lampas pr. itineris, Wegweiserin, Ven. Fort. carm. 3, 4. p. 52, 17 Leo.
primaevitās , ātis, f. (primaevus), die erste Lebenszeit, die Jugend, Iulian. bei Augustin. c. sec. resp. Iul. 1, 54. Corp. inscr. Lat. 6, 1759, 4.
prae-viridis , e, ganz grün, color, Frontin. aqu. 7 Buecheler (Dederich perviridis).
praeviridāns , antis (prae u. virido), sehr frisch und kräftig, cum vigebam membris praeviridantibus, Laber. com. 116.
praevidentia , ae, f. (praevideo), für providentia als ungebr. bezeichnet von Boëth. cons. phil. 5. pros. 6. p. 113, 10 Obb.
grandaevitās , ātis, f. (grandaevus), das hohe Alter, Pacuv. tr. 162. Acc. tr. 68 u. 245.