cohortālis , e (cohors), I) zum (Vieh-)Hofe gehörig, avis, Col. u. Veget. mil.: pullus, Cels.: gallina, Col.: officium, ratio, Col. – II) zur kaiserlichen Leibwache gehörig, spät. ICt.: coh. equites, ...
Oestrymnis , Akk. in, f. (sc. arx), Oestrymnicus ... ... . der Busen von Gascogne, die Inseln viell. die Cassiterides (w. s.), Avien. or. mar. 91 u. 94 sq. u. 113.
paraenesis , eos, f. (παραίνεσις), die Ermahnung, Erinnerung, Vorschrift, Vulc. Gall. Avid. Cass. 3, 7.
mesomacros , ī, m. (μεσόμακ ... ... ein Versglied von fünf Silben, deren mittelste lang ist (zB. avidissimus), Ggstz. mesobrachys, Diom. 481, 16.
interfluus , a, um (interfluo), dazwischenfließend, Plin. ... ... – subst., interfluum, ī, n. = fretum, die Meerenge, Avien. or. mar. 312: Plur., medii interflua ponti, Avien. descr. orb. 404.
īgni-potēns , entis (ignis u. potens), feuermächtig, lux, Avien. Arat. 710. – u. Beherrscher des Feuers, Beiname des Vulkan, Verg. Aen. 8, 710; 12, 90. Epit. Iliad. 105.
af-furcillo (ad-furcillo), āvī, āre (ad u. furcilla), der Stütze berauben, wankend machen, erschüttern, Placid. gloss. (V) 6, 25 (adfurcillavi). Vgl. Funck in Wölfflins Archiv 4, 81.
iactitātor , ōris, m. (iactito), der Sich-vielWisser auf etw., Prahler mit etw., Alcim. Avit. epist. 4. p. 31, 16 Peiper.
īnfernālis , e (infernus), unterirdisch, dii, Gloss. III, 504, 31: Iuppiter, Pluto, Prud. c. Symm. 1, 388: nox, Alcim. Avit. poëm. 2, 290.
dialogista , ae, m. (διαλογιστής), geübt im kunstgerechten Unterreden, der Dialogist, Vulg. Gallic. Avid. Cass. 3, 5.
excaldātio , ōnis, f. (excaldo), die warme Abwaschung, das warme Bad, Plur., Capit. Albin. 5, 7. Vulcat. Gall. Avid. Cass. 5, 11.
ecclēsiola , ae, f. (Demin. v. ecclesia), die liebe (christl.) Kirche, Alcim. Avit. epist. 39. epist. 71. epist. 79 u.a. Eccl. ...
in-dīreptus , a, um (in u. diripio), ungeplündert, Capitolium clausis foribus indefensum et indireptum conflagravit, Tac. hist. 3, 71.
orphanitās , ātis, f. (orphanus), das Verwaistsein, Alcim. Avit. epist. 5. Corp. inscr. Lat. 13, 2016 (wo orfanitatem).
auguriālis , e (augurium), die Augurien betreffend, Weissage-, alites, Mart. Capell. 1. § 26: avis, Apul. de nota aspir. § 8.
basilicula , ae, f. (Demin. v. basilica), eine kleine Domkirche, Paul. Nol. ep. 32, 17. Alc. Avit. 7. p. 35, 14. Not. Bern. 13 b .
exhortāmen , minis, n. (exhortor), die Ermunterung, Alcim. Avit. poëm. 6, 102 Sirm.
perterrito , āre (Intens. v. perterreo), heftig erschrecken, Avien. Arat. 1170. Coripp. Iohann. 2, 479.
flūxipedus , a, um (1. fluxus u. pes), bis auf die Füße wallend, vestis, Avien. Arat. 287.
in-cavillor , ātus sum, ārī, höhnisch verspotten, verhöhnen, Gell. 5, 5 lemm. u. Gloss. V, 210, 7.
Buchempfehlung
Als leichte Unterhaltung verhohlene Gesellschaftskritik
78 Seiten, 6.80 Euro