intus , Adv. (vgl. εντός), I) von drinnen ... ... A) hinein, intus ruere arenam, Lucr.: duci intus, Ov.: refractis palatii foribus ruere intus, Tac.: intus dare, inicere u. dgl., Cels. ...
pēnso , āvī, ātum, āre (Intens. zu pendo), I ... ... castrorum excidia pensantur, Tac. – b) mit etw. vertauschen, Palatia caelo, Calp.: laetitiam maerore, Plin. – c) erkaufen = ...
fūmus , ī, m. (= altind. dhūmá-h, Rauch ... ... procul videbantur, Caes.: ex aris ardentibus nidorem consectatur et fumos, Arnob.: quae tenuem exhalat nebulam fumosque volucres, Verg. (u. so oft bei Dichtern, s. ...
stīpo , āvi, ātum, āre (vgl. στείβω, ich ... ... ) gedrängt voll stopfen, voll füllen, nucem sulphure et igni, Flor.: calathos prunis, Colum. poët.: calceum multiformem, mit dem ganzen Fuße füllen, einen ...
māssa , ae, f. (μαζα v. ... ... caricarum, Vulg. 1. regg. 25, 18 u. 30: centum massae palatharum, Vulg. 2. regg. 16, 1. – c) v. Metallen, ...
1. pecus , oris, n., das Vieh ... ... das Kleinvieh, bes. Schafe, pecus capraeque, Plin.: balatus pecorum, Verg.: pecora et armenta, Curt.: pecus Tarentinum, molle, mit ...
3. fūsus , ī, m., I) die Spindel, ... ... : colus compta et fusus cum stamine, Plin. 8, 194: inter fusos et calathos puellarum, Hieron. epist. 50, 5: fusum torquere, Plin. 28, 28 ...
sapor , ōris, m. (sapio), I) der Geschmack ... ... sapores annui, Plin.: acervatio saporum, Plin.: gallae admiscere saporem, Verg.: saporibus palatum suum delectare, Sen. – 3) übtr., der Geruch, gravitas ...
Mēdēa , ae, f. (Μήδεια), ... ... .: Nbf. Medīa fabulosa, Plin. 37, 173. – übtr., Medea Palatina, d.i. Klodia, Cic. Cael. 18. – Häufig als ...
nūgāx , ācis (nugor), I) Possen-, Kurzweil treibend, die ... ... II) unnütz, unbrauchbar, lapides, Past. Herm. 3, 9, 6 Palat. – / Archaist. Nbf. nūgas, n. indecl., Varro sat. ...
sōrex , icis, m. (ὕραξ), die ... ... Plin. 8, 223. Amm. 16, 8, 2: übtr., tineas soricesque palatii eos (spadones aulicosque omnes) appellans, Aur. Vict. epit. 41, 10. ...
Dampf , fumus (Rauch von angebranntem Holze u. dgl. Dingen ... ... Wasser, aus der Erde etc. aufsteigt). – D. auf den Bergen, nebulosa exhalatio. – D. von sich geben. fumare: D. an etwas gehen ...
batis (battis), is, Akk. im, f. (βατίς), eine Pflanze, Bazil, bes. ... ... marina u. hortensia, Plin. 21, 86. Vgl. Schuch Gemüse u. Salate der Alten S. 26.
re-fero , rettulī, relātum, ferre, I) zurücktragen, zurückbringen ... ... Sil. – persönl. Obj., lecticae impositum ref. domum, Suet.: alqm in Palatium, Suet. – collapsa membra thalamo, Verg. – so bes. Verwundete aus ...
2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [ ... ... hoc, in quo nubes imbres ventique coguntur, quod et umidum et caliginosum est propter exhalationem terrae, Cic.: propter aëris crassitudinem de caelo multa apud eos fiebant, et ...
gradus , ūs, m. (gradior), I) der Schritt ... ... werden), Veget. mul. 1, 22, 11: sanguinem detrahere gradu tertio de palato, Veget. mul. 2, 4 Schn. – d) die Flechte ...
ōrātio , ōnis, f. (ōro), I) das ... ... Beredsamkeit, die Redeweise, sed et huius (Demosthenis) oratio in philosophiam tralata pugnacior, ut ita dicam, videtur et illorum (Aristotelis, Theophrasti) in iudicia ...
1. cēnseo , suī, sum, ēre ( oskisch censaum = ... ... ) m. Infin.: delubra esse in urbibus censeo, Cic.: cum alii in Palatium redire, alii Capitolium petere, plerique rostra occupanda censerent, Tac.: censeo ergo in ...
im-pōno , posuī, positum, ere (in u. pono), ... ... setzen, legen, A) eig.: claves portis, Liv.: manum calathis, Ov. – B) übtr.: 1) im allg.: extremam manum ...
re-cēdo , cessī, cessum, ere, I) zurücktreten, zurückweichen ... ... patrio corpore, Plaut.: in ventos (die Lüfte) vita od. anima exhalata recessit, Verg. u. Ov. B) bildl.: 1) ...
Buchempfehlung
Die beiden betuchten Wiener Studenten Theodor und Fritz hegen klare Absichten, als sie mit Mizi und Christine einen Abend bei Kerzenlicht und Klaviermusik inszenieren. »Der Augenblich ist die einzige Ewigkeit, die wir verstehen können, die einzige, die uns gehört.« Das 1895 uraufgeführte Schauspiel ist Schnitzlers erster und größter Bühnenerfolg.
50 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro