cōnīum , ī, n. κώνειον, der Schierling (rein lat. cicuta), Ambros. hexaëm. 3, 9. § 39.
ancilla , ae, f. (Demin. v. ancula), die ... ... Lorenz Plaut. mil. 787, u. Ggstz. libera [eine Freie], Ambros. de fide 3. § 28), Komik., Cic. u.a.: ...
pābulum , ī, n. (pāsco), das Futter, ... ... eig.: 1) im allg.: florida mundi pabula, Lucr.: pabula caelestia, Ambrosia, Ov.: pabula dira, v. den von Polypyem gefressenen Menschen, Val ...
ōsculor , ātus sum, ārī (osculum), küssen, mulierem, Plaut.: filiolam, Cic.: manum, Sen. manus, capita sororibus, Ambros.: simula crum, Cic.: epistulam, Cic.: alcis vulnera, Sen rhet.: inter ...
alluvio (adluvio), ōnis, f. (alluo), I) das ... ... Vulg. Iob 14, 19: m. subj. Genet., umentis imbris, Ambros. in Luc. 7, 20: salis, Avien. phaen. 1249: aquarum alluviones ...
ē-nūtrio , īvī, ītum, īre, aufnähren, aufsäugen, nährend aufziehen, ernähren, I) eig.: fetus suos, Ambros. de interp. Iob et David 2, 5, 21: puerum Idaeis sub ...
ē-līmino , āvī, ātum, āre (ex u. limen), ... ... Pompon. com. fr.: alqm soli patrii finibus, Sidon.: domo eici et eliminari, Ambros. – medial, timide eliminor clamore, Acc. tr. fr.: u. ...
... von Öl, Plin.: infusiones veneni noxiae, Ambros. apol. David 3. § 11 in. – B) das ... ... theriacae, Pallad.: caelestis, Regen, Pallad.: inf. velleris, Färbung, Ambros. apol. David 8. § 45. – II) medial = das ...
incīsio , ōnis, f. (incīdo), I) eig.: a) der Einschnitt in den Leib, ne incisio vulnus exasperet, Ambros. in psalm. 37. § 42. – b) das Schneiden ...
exūstio , ōnis, f. (exuro), I) das Verbrennen ... ... finis exustio est, Hieron. in Isai. 3, 7, 4: vgl. Ambros. hexaëm. 4, 3, 10. – II) das Brennen, ...
1. ēlēctor , ōris, m. (eligo), der Auswähler ... ... electores existimentur, Cornif. rhet. 4, 7 (Friedrich liest selectores); außerdem Ambros. de Abrah. 1, 3, 13. Augustin. c. Faust. 3, ...
Arausio , ōnis, f., eine Stadt im narbon. Gallien, j ... ... . – Dav.: a) Arausicus , a, um, arausisch, Ambros. gest. concil. Aquil. § 55. – b) Arausiēnsis (Arausēnsis), ...
... vittis, Prud. psych. 30: animalia phalerari sibi magis, quam nodari gaudent, Ambros. cant. cantic. 1. § 43. – bildl., mit äußerlichem Schmucke-, mit Prunk versehen, eloquentiae phalerandae gratiā, Ambros. de off. min. 1, 12, 44.
il-lūceo , ēre (in u. luceo), a) zu ... ... capt. 597. – im Bilde, tota domus tua veri fulgore solis illuceat, Ambros. in psalm. 118. serm. 19. § 39. – b) übtr ...
croceus , a, um (crocus), I) zum Safran gehörig, ... ... goldgelb, hochgelb, Verg. u. Ov.: color, Plin. u. Ambros. – subst., crocea, ōrum, n. (sc. vestimenta), safrangelbe ...
albātus , a, um (v. albus), weiß gekleidet, ... ... Plur. subst. = Weißgekleidete, multitudo albatorum, Paulin, vit. S. Ambros. 52: bes. die weißgekleidete Partei der Wettfahrer, Corp. inscr. Lat ...
arbitra , ae, f. (arbiter), I) die Mitwisserin ... ... 35. Gell. 7 (6), 2, 5. Amm. 28, 6, 20. Ambros. de fug. saec. 9, 53; de Iacob 1, 1 u. ...
annōsus , a, um (annus), viele Jahre habend, hochbejahrt, ... ... Verg.: arbor, Plin. – Compar., Augustin. conf. 1, 7: Superl., Ambros. de vocat. gent. 2, 8. Augustin. de civ. dei 1, ...
ob-dulco , (āvī), ātum, āre, ... ... de morb. chron. 3, 8, 146; 4, 1, 12: fauces, Ambros. hexaëm. 5, 12. Augustin. serm. 157, 1: fontes amari obdulcati, Vulg. Iudith 5, 15. – übtr., animam sapientis, Ambros. epist. 64, 2.
polītīa , ae, Akk. ān, f. (πολιτεία), die Staatsverwaltung, Ambros. hexaëm. 5, 15. § 52. Cassiod. var. 9, 2, ...
Buchempfehlung
Glückseligkeit, Tugend und Gerechtigkeit sind die Gegenstände seines ethischen Hauptwerkes, das Aristoteles kurz vor seinem Tode abschließt.
228 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro