wissen , scire (im allg.). – novisse oder nosse ... ... , quod respondeam. – ich weiß (ich erinnere mich) nicht mehr, non amplius memini; non amplius scio. – um etw. wissen , alcis rei u. ...
... adeon me esse pervicacem censes, Ter.: ego amplius deliberandum censeo, Ter.: im Passiv mit Nom. u ... ... m. ne u. Konj., non arma neque secessionem, tantummodo ne amplius sanguinem vestrum praebeatis, censebo, Sall. fr. – b) insbes., ...
2. ef-fero (ec-fero), ex-tulī, ē-lātum, ... ... im Passiv, efferri, Cic. u.a.: funus effertur, Ter.: funere ampliore efferri, Liv.: sine ulla funeris pompa efferri, Nep.: im Bilde, ...
patior , passus sum, patī (verwandt mit πάσχω aor. ε ... ... non poteris, Ter.: pati dum potuerunt, Nov. fr.: iam non potuisse pati amplius et ad sidera evolasse, Hyg.: mit Angabe der Zeit, novem saecula, ...
as-sūmo (ad-sūmo), sūmpsī, sūmptum, ere, an ... ... zu sich nehmen, aliquid (ein wenig), Cels.: nihil, Cels.: non amplius iusto, Cels.: aquam, Cels.: nihil nisi aquam, Cels.: aquam calidam, ...
mōlior , ītus sum, īrī (moles), I) v. tr. ... ... moliebantur, sich noch auf ihrem Flecke rührten, sich abarbeiteten, Cic. – horā amplius iam in demoliendo signo permulti homines moliebantur, arbeiteten (mühten) sich ab, ...
einmal , I) Zahladverbium: semel (z.B. semel aut ... ... (z.B. nec semel audisse sit satis); non plus od. non amplius quam semel (nicht mehr als einmal, z.B. non pl. ...
cor-ruo , ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), ... ... equitem Romanum... non libidine, non turpibus impensis cupiditatum atque iacturis, sed experientiā patrimonii amplificandi labentem excepit, corruere non sivit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide, ...
ē-mineo , minuī, ēre, heraus-, hervorragen, I) ... ... Cels. – mit Ang. wie weit? wie hoch? ut non amplius digitis quattuor ex terra eminerent (stipites), Caes.: altitudo muri L cubitorum eminet ...
ex-cēdo , cessī, cessum, ere, I) intr. A) ... ... laudis (zu solchem Ruhm) exc., quo etc., Tac.: exc. in tantum amplitudinis imperatorum virtutibus, Val. Max.: ad summum imperii fastigium, Val. Max.: ad ...
ex-pleo , plēvī, plētum, ēre (ex u. *pleo ... ... quattuor milia, Curt.: v. der Zahl der Truppen, ducenta milia, Curt.: amplius octoginta milibus, Vell. – β) ein Maß erreichen, muri ...
lacero , āvī, ātum, āre (lacer), zerfetzen, ... ... . 30, 10, 19: hostium rates, Flor. 2, 2, 36: centum amplius navium classem tantā strage, ut etc. (vom Sturm), Flor. 3, ...
simulo , āvī, ātum, āre (similis), ähnlich machen, ... ... si simulasse vocat crimen, simulavimus ambo, Ov. – unpers., quid est quod amplius simuletur? Ter. heaut. 901. – Abl. absol. simulātō (unter ...
terreo , terrui, territum, ēre (*terseo; altind. trásati, ... ... . 7, 49, 2. – m. folg. Infin., inimicos loqui terrent amplitudine potestatis, Amm. 27, 7, 9: non territus ire, Manil. 5, ...
danken , I) für etwas Empfangenes erkenntlich sein: a) übh.: ... ... , ergebenst etc. d., maximas, incredibiles, singulares gratias agere alci; auch amplissimis od. singularibus verbis gratias agere alci: herzlicher, inniger d., maiores ...
liqueo , liquī od. licuī, ēre, I) flüssig ... ... daß ihnen die Sache noch nicht klar u. zum Spruche reif sei (vgl. amplius unter ample no. II, a, α), Ps. Ascon. in Cic ...
Umfang , ambitus (in bezug auf die Ausdehnung übh., z. ... ... – der große U., magnitudo circuitus: der weite U., latus ambitus; amplitudo: von großem U., s. umfangreich: von weitem U., lato ambitu; ...
decoro , āvi, ātum, āre (decus), zieren, schmücken, ... ... var. 17: egregias animas supremis muneribus, Verg.: alqm singularibus honoribus od. amplissimis honoribus et praemiis, Cic.: deorum delubra pietate, domos suas gloriā, Cic.: ...
utpote , Adv., eig. wie es möglich ist, wie ... ... .: bei dem Partic., utpote lecti utrimque, Liv.: puerulo me, utpote non amplius novem annos nato, Nep.: bes. beim Abl. absol. (s. ...
quater , Adv. numer. (aus *quatrus), I) viermal, quater in anno pariunt, Varro: toto non quater ... ... zum viertenmal, qu. consul, Spart. Hadr. 3, 1: qu. inierat amplissimum magistratum, Amm. 23, 1, 1.
Buchempfehlung
Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.
62 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro