crūsta , ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), ... ... crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, ...
partus , ūs, m. (pario), das Gebären, ... ... u. bes. v. Menschen, Latona partu gravida, Tac.: bicipites hominum aliorumve animalium partus, Tac.: partus monstrosus, Mißgeburt, Augustin.: ferae partus suos diligunt, ...
rabiēs , em, ē, f. (rabio), die Wut ... ... . der Wildheit der Tiere, ferae bestiae caeco impetu ac rabie concitatae, Liv.: animalium infesta rabies, Apul.: canum rabies, poet. = die grimmigen Hunde, ...
... animal, Liv.: animalia et sata, Sen.: animalium semen ignis is qui anima ac mens, Varr. LL.: bipedum solus ... ... ) das Tier im Ggstz. zum Menschen, multa ab animalium vocibus translata in homines, Varr. LL.: so nun malum aliquod ...
1. brūtus , a, um (vgl. altind. gurúh, ... ... . einzelnen Tieren, Plin. 9, 86; 11, 183 u. 226: animalium hoc maxime br., v. Schwein, Plin. – β) v. ...
con-icio (cō-icio), iēcī, iectum, ere (con u ... ... – teils (durch Verwandlung) in eine Gestalt, animus domicilia mutet ad alias animalium formas coniectus, immer wieder in andere Tiergestalten gesteckt, versetzt, Sen. ep ...
ef-fingo , fīnxī, fictum, ere (ex u. fingo), ... ... übtr., a) ausdrücken, durch äußere Zeichen usw., primi per figuras animalium Aegyptii sensus mentis effingebant, drückten durch Tiergestalten ihres Geistes Vorstellungen aus, Tac.: ...
im-mītis , e (in u. mitis), ungelinde, ... ... et acer, Ov.: immitior hydro, Ov. met. 13, 804: serpens immitissimum animalium genus, Plin. 10, 207. – c) v. lebl. Subjj.: ...
effigiēs (ecfigiēs), ēī, f. (effingo, ecfingo), die ... ... informe aes liquefacta, Tac.: hanc pro Palladio effigiem statuere, Verg.: colunt effigies multorum animalium, Curt. – β) insbes., eine Puppe, lanea, cerea (π ...
horridus , a, um (horreo), I) rauh, zottig, ... ... Sen Oedip. 227. – u. dafür m. Infin. Praes. Pass., animalium turba, horrida aspici, Sen n. qu. 3, 19, 1 (wo ...
dominium , iī, n. (dominus), die Herrschaft, ... ... quae dominium casus exercet, Sen. ep. 66, 23: societas illi dominium omnium animalium dedit, Sen. de ben. 4, 18, 3: anima, quae dominium ...
1. obsidium , iī, n. (obsideo), das Besetzthalten ... ... Tac. – 2) übtr., die Nachstellung, obsidia hominum aut insidiosorum animalium, Colum. 8, 2, 7. – II) bildl.: A) ...
quālitās , ātis, f. (qualis), die Beschaffenheit, ... ... von Klängen, Vitr.: Plur., differentia qualitatium, Plin. 36, 159: omnium animalium in mundo generatim qualitates (Eigenschaften), Vitr.: in verbis genera et qualitates ...
īn-solitus , a, um, I) aktiv = einer Sache ... ... – b) ungewöhnlich, selten, res, Lucr. u. Sall.: animalium partus, Tac.: facies, Sall.: genus pugnae, Curt.: victoria, Cic.: dentium ...
propitius , a, um (pro u. peto, griech. ... ... Ter.: übtr., geneigt, günstig, aures, Sen.: oceanus, Flor.: animalium voluptas, Apul. – / pro lang gemessen bei Iuvenc. 1, 51 ...
oppressor , ōris, m. (opprimo), der Unterdrücker, ... ... : oppr. pupillorum et viduarum, Augustin. c. litt. Petil. 2, 82: animalium terrigenarum deceptor oppressor exstinctor, Augustin. de civ. dei 16, 4. p. ...
in-corporo , āvī, ātum, āre, I) verkörpern, ... ... repagula, quibus incorporati sunt funes, Amm. 23, 4, 6: alci effigies animalium, einätzen, Solin. 22. § 20: bona, dem Fiskus einverleiben, ...
concubitus , ūs, m. (concumbo), I) das Sich-Niederlegen, zu Tische, quaeris concubitus? wie wir uns ... ... B. einer ungeh. Schl., Liv.: turpes pecudum concubitus sequi, Verg.: aliorum animalium concubitus melius instruxit (natura), Sen.
fertilitās , ātis, f. (fertilis), die Tragbarkeit, Fruchtbarkeit ... ... : indoluit fertilitate suā (Rhea), Ov. fast. 4, 202: ad generandum paucis animalium minor fertilitas, Plin. 8, 164. – II) übtr., artis summa ...
multifōrmis , e (multus u. forma), I) vielgestaltig, ... ... N. – b) v. Lebl., vielfach, vielfältig, mannigfaltig, animalium partus, Plin.: artes, Gell.: facundia, Macr.: fallaciae, Augustin.
Buchempfehlung
Zwei satirische Erzählungen über menschliche Schwächen.
76 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro