masturbor , ātus sum, ārī (manus u. stupro), ... ... Mart. 11, 105, 13. – masturbātus, der Onanist, Mart. 9, 42, 7. – Aktiv ›masturbat, δέφει καὶ δέφεται‹, Gloss. II, 127, 45. Vgl. ...
Agelastus , ī, m. (ἀγέλαστος, der Nielachende, Mürrische, Finstere), Beiname des M. Krassus, Großvaters des Triumvirs, der nur einmal od. nie in seinem Leben gelacht haben soll Plin. 7, 79; vgl ...
astūtulus , a, um (Demin. v. astutus), gar listig, gar schlau, anus, Apul. met. 6, 27 zw. (Hildebr. acutula): astutule asine, Apul. met. 9, 30.
per-pāstus , a, um (per u. pasco), wohl gefüttert, wohl genährt, canis (Ggstz. macie confectus lupus), Phaedr. 3, 7, 2.
fāstuōsus , a, um, Nbf. v. fastosus (w. s.), Mart. Cap. 6. § 579.
astulōsus , a, um (astula = assula), splitterig, bröckelig, Marc. Emp. 36.
Astusapēs , ae, s. Astapus.
... , das Arbeitshaus, Werkhaus, Zuchthaus, ergastuli mancipia, Col.: ergastuli detrimenta, Curt.: ille ex compedibus atque ergastulo, Cic.: alqm in ergastulum dare od. ducere, ... ... Liv.: apud alqm in ergastulo esse, Cic.: ergastula refringere, Flor.: ergastula solvere, Caes. – erg. im guten ...
nāsturcium (nasturtium), iī, n. (nach Varro sat. Men. 384 u. ... ... Verg. moret. 85. Colum. poët. 10, 231. – / Nbf. nāsturcum, Anthol. Lat. 910, 39 R.
male-castus , a, um, ganz unkeusch, v. Pers., Augustin. de music. 12: poëmata, Serv. de cent. metr. 465, 23 (Keil getrennt male casta).
sēmi-pāstus , a, um (semi u. pasco), halbverzehrt, Isid. orig. 12, 5, 9.
scordastus , ī, f., ein dem Gummibaume ähnliches Gewächs, Plin. 12, 36.
antispastus , ī, m. (ἀντίσπαστος), als metr. t. t., der viersilb. Versfuß ñ–– ñ der Antispast (zB. Mĕdūlīnă), Diom. 481, 17.
syncerastum , ī, n. (συγκεραστόν), ein aus verschiedenen Zutaten bestehendes Gericht, Gemischtes, Allerlei, Varro LL. 7, 61.
masturbātor , ōris, m. (masturbor), der Onanist, Mart. 14, 203.
Theophrastus , ī, m. (Θεόφραστος), ein berühmter griech. Philosoph aus der Stadt Eresos auf Lesbos, Schüler des Plato u. Aristoteles, ausgezeichnet durch Beredsamkeit, von dessen Schriften am meisten die Charaktere und ...
prōtoplastus , ī, m. (πρωτόπλαστος), der Zuerstgebildete, v. ersten Menschen (Adam), Ambros. serm. 27. § 5. Alcim. Avit. poëm. 2, 35 (wo prŏt ...
prīmōplastus , a, um (primus u. πλαστός), zuerst geschaffen, Prud. cath. 9, 17. Interpr. Iren. 2, 9, 1.
ergastulāris , e (ergastulum), zum Werkhause gehörig, Werkhaus-, tenebrae, Sidon. epist. 7, 9, 20.
per-astūtulus , a, um, sehr schlau, mulier, Apul. met. 9, 5.
Buchempfehlung
Die ersten beiden literarischen Veröffentlichungen Stifters sind noch voll romantischen Nachklanges. Im »Condor« will die Wienerin Cornelia zwei englischen Wissenschaftlern beweisen wozu Frauen fähig sind, indem sie sie auf einer Fahrt mit dem Ballon »Condor« begleitet - bedauerlicherweise wird sie dabei ohnmächtig. Über das »Haidedorf« schreibt Stifter in einem Brief an seinen Bruder: »Es war meine Mutter und mein Vater, die mir bei der Dichtung dieses Werkes vorschwebten, und alle Liebe, welche nur so treuherzig auf dem Lande, und unter armen Menschen zu finden ist..., alle diese Liebe liegt in der kleinen Erzählung.«
48 Seiten, 3.80 Euro