rubellio , ōnis, f. (rubellus), ein rötlicher Fisch, viell. eine Art der Seebarbe, Plin. 32, 138. Apic. 10, 459.
imbellia , ae, f. (imbellis), die Untauglichkeit zum Kriege, Gell. 5, 5. § 5. Vgl. Paul. ex Fest. 114, 11.
bellicum , ī, n., s. bellicus.
belisten , s. überlisten.
belligero , āv ī, ātum, āre (bellum u ... ... Plaut: qui isti par in belligerando esse possit, Cic.: socii nostri cum belligerare nobiscum vellent etc., Cornif. ... ... – impers., cum Gallis tumultuatum verius, quam belligeratum, Liv.; vgl. quoniam nobis non solum cum his ...
obeliscus , ī, m. (ὀβελίσκος, ... ... ihm Ähnlichkeit hat), I) eine Spitzsäule mit einer kleinen Grundfläche, der Obelisk, Plin. 36, 64 u. 71. Suet. Claud. 20, ...
Abellīnum , ī, n. I) Stadt der Hirpiner in ... ... j. Marsico vecchio; deren Einw. Abellinates Marsi, Plin. 3, 105. – III) Stadt in Kampanien, Plin. 3, 63; wov. viell. Abellina nux = Abellana ( ...
unbeliebt , v. Pers., invidiosus, auch bei jmd, apud alqm (mit Mißgunst beladen). – offen sus, auch bei jmd., alci (anstößig); verb. invidiosus offensusque. – bei jmd. nicht unb., non ingratus alci (z.B ...
Sabellius , iī, m., Stifter einer christl. Sekte, Prud. apoth. 178. – Dav. Sabelliānī , ōrum, m., die Anhänger des Sabellius, die Sabellianer, Ambros. de fide 5, 13. § 162 u. ...
rebellium , iī, n. = 1. rebellio (w. s.), Gloss. II, 411, 57 (wo rebellum [schreibe rebellium], πόλεμος). – Liv. 42, 21, 3 jetzt ad rebellandum.
Cybelista , ae, m. (Κυβελιστής), Priester der Cybele, Verg. cop. 25 ed. Sill. (die Hdschrn. u. Haupt Calybita).
bellifico , āre (bellum u. facio), bekriegen, angreifen, navim (v. Seetieren), Th. Prisc. 4. fol. 316 a .
bellitūdo , inis, f. (bellus), die Nettigkeit, Verr. (e poët. vet.) b. Paul. ex Fest. 35, 11.
belliātus , a, um (bellus), gar hübsch, Plaud. rud. 463. Vgl. Studemund im Hermes 1, 302.
... ), kriegerisch, streitbar (Ggstz. imbellis), ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, ... ... Sall.: homines, Caes.: gentes immanes et barbarae et bellicosae, Cic.: bellicosiores eā tempestate erant (Gallograeci), Liv.: Suevorum ... ... est bellicosissima omnium Germanorum, Caes.: bellicosissimae nationes, Caes.: duae bellicosissimae provinciae, Caes. – ...
... der am bekanntesten der Konsul Trebellius Maximus, Zeitgenosse Neros, und Trebellius Pollio, ein Geschichtschreiber zu ... ... , a, um, trebellianisch, SCtum, unter dem Konsul Trebellius gemacht, ICt.: ... ... , 1, 2. – B) Trebellicus , a, um, trebellisch, vinum, Plin.
bellisonus , a, um (bellum u. sono), von Kriegslärm ertönend, clangores, Orest. trag. 633: flumen, Paul. Nol. carm. 23, 424.
scybelītēs , ae, m. (σκυβελίτης), ein süßer Wein in Galatien, Plin. 14, 80.
rebellisch , s. aufrührerisch.
bellipotēns , tis (bellum u. potens), kriegsmächtig, mächtig im Kriege, ... ... , Pallas, Stat.: princeps, Orest. tr. 28.: u. subst., Bellipotēns = Mars, Verg. u.a.
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro