super-fluus , a, um (2. superfluo), überflüssig, ... ... ., das Überflüssige, der Mehrbetrag, Überrest, Überschuß, bonorum, Papin. dig. 36, 1, 58. § 1; ex superfluo faciam, ...
paedagōgus , ī, m. (παιδαγωγός), I) der Kinderführer, Knabenführer, ein Sklave, ... ... agricolationis quasi paedagogus, Colum. 1, 1, 13: paedagogus litterarius, Vospic. Bonos. 14, 1.
frūstrātio , ōnis, f. (frustro), die Täuschung ... ... cum longo sermone habito dilatus per frustrationem esset, Liv.: omnis agricultura sine successu ac bono eventu fr. est, non cultura, eine vereitelte Erwartung, ein Fehlschlagen der ...
substantia , ae, f. (substo), der Bestand, ... ... dial. 8. p. 31), 1) eig.: facultatum, Tac.: omnis paternorum bonorum, Aur. Vict.: rei familiaris, Paul. sent. – 2) meton., ...
unde-cumque (- cunque ), Adv., I) woher nur immer ... ... eam und. visan Plin. – m. Genet., undec. gentium, Vopisc. Bonos. 14, 4. – II) wo es nur sei, allenthalben ...
per-idōneus , a, um, sehr geeignet, sehr tauglich ... ... folg. qui u. Konj., videbatur sibi peridoneum maritum matri repperisse, cui bono periculo totam domus fortunam concrederet, Apul. apol. 72.
cōnspīrātio , ōnis, f. (1. conspiro), wörtl. das Zusammenhauchen ... ... atque consensus, Cic.: omnium gentium consensus et incredibilis c., Cic.: tanta c. bonorum omnium, Cic.: c. optimatium, Suet.: c. universarum civitatium, Iustin. – ...
astipulātor (adstipulātor), ōris, m. (astipulor), I) als gerichtl. t. t., einer der bei einer stipulatio, d.h. bei einem feierlichen ... ... . Augustin. ep. 75, 6: disertissimus eorum ast. Tertullianus, Augustin. de bono viduit. 7.
flāgitiōsus , a, um (flagitium), voller Schande, lasterhaft, mit ... ... . modesti), Cic. de amic. 47. – b) v. Lebl.: bonorum emptio fl., Cic.: flagitiosa atque vitiosa vita, Cic.: quanto vita illorum praeclarior ...
portentōsus , a, um (portentum), außerordentlich, übernatürlich, ... ... Val. 3, 19 (17); 3, 47 (27). Ps. Cypr. de bono pudic. 3 extr. Isid. orig. 11, 3, 6; 14, 3 ...
cōnservātio , ōnis, f. (conservo), die Bewahrung, ... ... officiorum, Cic.: accurata c. suorum (des Seinigen), Cornif. rhet.: bonorum adeptio, conservatio (Ggstz. malorum liberatio, Quint. – c. naturae, ...
ūniversitās , ātis, f. (universus), der Inbegriff aller Dinge eines ... ... Cic.: universitatem commendat, die ganze Rede, die Rede überhaupt, Plin. ep.: bonorum, sämtliche Güter (Vermögen), ICt.: aedificii, ICt. – II) übtr ...
calendārium (kalendārium), ī, n. (calendae), das Schuldregister, Schuldbuch der Geldverleiher, so genannt, weil bei den Alten am ersten Tage des Monats ... ... 9 u. de cult. fem. 1, 8. Ps. Cypr. de bono pudic. 12.
cōnservātrīx , trīcis, f. (Femin. zu conservator), die ... ... conservatrices illuminantium flammarum, Cassiod. inst. div. litt. 30: v. Abstr., bonorum principum clementia conservatrix thensaurorum, Treb. Poll. trig. tyr. 30, 16. ...
hyacinthinus , a, um (ὑακίνθι ... ... , 13 extr.: vestimenta, Hieron. in Ezech. 16, 10: tunica, Vopisc. Bonos. 15, 8 Iordan (Peter ianthinas). Vulg. Levit. 8, 7: ...
trānquillitās , ātis, f. (tranquillus), die Ruhe, ... ... cum tranquillitate oriebatur, Liv.: summā tranquillitate consecutā, Caes.: si proficiscatur probo navigio, bono gubernatore, hāc tranquillitate, Cic.: navium agmen tranquillitatem infra traicientibus lintribus praebebat, Liv ...
dissimilitūdo , dinis, f. (dissimilis), die Unähnlichkeit, Verschiedenheit, locorum, caeli, Cic.: summas habere dissimilitudines, Cic.: in uno homine esse tantam ... ... dissimilitudinem non nullam habet cum illius administratione provinciae, Cic.: cum tanta sit inter oratores bonos dissimilitudo, Cic.
mātrimōniālis , e (matrimonium), die Ehe betreffend, ehelich, Ehe-, tabulae, Augustin. de civ. dei 14, 18; conf. 9, 9. ... ... lectulus, Ps. Quint. decl. 1, 13: fides, Augustin. de bono viduit. § 5.
Buchempfehlung
Ein alternder Fürst besucht einen befreundeten Grafen und stellt ihm seinen bis dahin verheimlichten 17-jährigen Sohn vor. Die Mutter ist Komtesse Mizzi, die Tochter des Grafen. Ironisch distanziert beschreibt Schnitzlers Komödie die Geheimnisse, die in dieser Oberschichtengesellschaft jeder vor jedem hat.
34 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro