viābilis , e (via), gangbar, petra viabilis calli, Itin. Alex. 44 (102): instar saxi viabilem sese transeuntibus viris praebere (v. einem Flusse), Iul. Val. 2, 26 (14). p. 91, 34 K.
tripodum , ī, n. (τρίποδον), der Trott, Trab des Pferdes, in solido calido exercemus (equum) tripodo (im Trabe), Pelagon. veterin. 17 (269 ...
astricus , a, um (ἀστρικός), zu den Sternen gehörig, Sternen-, corona, Varr. sat. Men. 206: u. in griech. Femininform caeli chorea astrice, ibid. 269.
Melanthō , ūs, f. (Μελανθώ), eine Meernymphe, Tochter des Deukalion, Ov. met. 6, 120; vgl. Serv. Verg. Aen. 5, 373.
Cerambus , ī, m. (Κέραμβος), myth. Person, die in der deukalionischen Flut in einen Käfer verwandelt wurde, Ov. met. 7, 353.
aspersus , Abl. ū, m. (aspergo), das Hinzuspritzen, calidae aquae aspersu, Plin.: aspersu picis, Plin.: aspersu sacro fit gregis alter odor, Ven. Fort. carm. 5, 5, 104.
ūrīnātor , ōris, m. (urinor), der Taucher, Varro LL. 5, 126. Liv. 44, 10, 3 sq. Callistr. dig. 14, 2, 4. § 1.
modiālis , e (modius), ein (röm.) Maß (modius) enthaltend, calix, eimergroßer, Plaut. capt. 916: figura, Tert. ad nat. 2, 8.
allassōn , ontis (ἀλλάσσων), von schillernder Farbe, calices, Hadrian. b. Vopisc. Saturn. 8, 10.
convexio , ōnis, f. (convexus), die Wölbung, gewölbartige Rundung, caeli, Arnob. 1, 12: mundi convexiones, Gell. 14, 1, 8.
petrōtos , on (πετρόω), versteinert, duo calices, quos appellabant petrotos, Plin. 36, 195.
siccidus , a, um (siccus), trocken, seu calidior a natura factus est aut siccidior, aut frigidior aut certe umidior, Oribas. fr. 17, 11 extr.
fuscātor , ōris, m. (fusco), der Verdunkler, Verfinsterer, caeli fuscator Eoi Corus, Lucan. 4, 66.
leonticē , ēs, f. (λεοντική), eine Pflanze = cacalia, Plin. 25, 135.
con-vehor , vexus sum, vehī, fahren, (dea) caeli convexa per auras, Verg. Aen. 7, 543 Ribbeck.
cerrinus , a, um (cerrus), aus Cerreiche, cerreichen, calix, Plin. 30, 92.
callēsco , s. callīsco.
coelitus , Adv., s. caelitus.
coelicus , s. caelicus.
coeliger , s. caeliger.