dulciloquus , a, um (dulce u. loquor), süß redend, calamus, Apul. poët. apol. 9 ext.: calami, Auson. edyll. 20, 2. p. 251, 2 Schenkl: ars Orphei, Sidon. epist. 8, 11, 3. v. ...
flexiloquus , a, um (flexus u. loquor), zweideutig redend, Cic. de div. 2, 115 u. (nach Cic. Stelle) Amm. 18, 5, 6 (viell. auch *Pacuv. tr. 152, s. Ribbeck not. ...
falsiloquāx , ācis (falsus u. loquax), trügerisch ( lügnerisch ) redend, lügenhaft, Ven. Fort. vit. S. Martin. 1, 101. Vgl. Gloss. IV, 236, 49 u. ö.
aquilōnālis , e (aquilo), nördlich, Vitr. 9, 4, 3. Cic. fr. inc. 3. no. 15. p. 580 ed. Orelli (3, 14. p. 3 48 ed. Klotz). Gromat. vet. 332, 30; 334, ...
doctiloquus , a, um (doctus u. loquor), gelehrt redend, Enn. ann. 583. Mart. Cap. 9. § 903. Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 513. Cledon. art. praef. p. 9, 15 K.
fātiloquium , iī, n. (fatiloquus), die Schicksalsverkündigung, Weissagung, Sibyllae fatiloquia, Apul. de deo Socr. 7.
boniloquium , ī, n. (bonus u. loquor), die schöne (schmeichlerische) Rede, Cassiod. hist. eccl. 1, 14.
doctiloquāx , ācis (doctus u. loquax), gern gelehrt redend, Dracont. satisf. 61. Ven. Fort. 7, 26, 1.
astriloquus , a, um (astrum u. loquor), von den Gestirnen redend, astriloquae commenta puellae, Mart. Cap. 8. § 808 in.
caeliloquāx , ācis (caelum u. loquor), himmlisch redend, Commodian. instr. 2, 19, 3.
filopȳgista , s. philopȳgista.
filosoph... , s. philosoph...
cōnscrībillo , āvī, āre (Demin. v. conscribo), bekritzeln, eas (tabulas) Herculis athlis, Varr. sat. Men. 76: figmentis caelum, ibid. 280: scherzh. übtr., ne manus mollicellas inusta turpiter tibi flagella conscribillent, mit Striemen bedecken, ...
breviloquium , ī, n. (brevis u. loquor), die gedrängte, kurze Rede, Prisc. 7, 46. Fulg. mitol. 1. praef. p. 15, 6 H. Serv. Verg. Aen. 1, 561. Schol. Vindob. in Hor. ...
aquilōnigena , ae, c. (aquilo u. gigno), vom Norden gezeugt, nördlich, Britanni, Auson. Mos. 407.
aquiloniānus , a, um (aquilo), nördlich (Ggstz. australis), Chalcid. Tim. 67 u. 69. zw. (s. aquilentānus).
breviloquēns , quentis (brevis u. loquor), sich (in der Rede) kurz fassend, Cic. ad Att. 7, 20 in.
blandiloquus , a, um (blande u. loquor), schmeichlerisch ( redend ), Plaut. Bacch. 1173. Sen. Agam. 290.
falsiloquium , iī, n. (falsiloquus), die Lüge, Augustin. lib. retract. prooem. extr.
aliēniloquium , ī, n. (alienus u. loquor), I) (als wörtl. Übersetzung von ἀλληγορία), das anders Reden, als es verstanden werden soll, die allegorische Darstellung, Isid. 1, 36, 22. – II) das Irrereden ...