Clarius , a, um, s. Claros.
vāsclārius , s. vāsculārius.
speclārius , s. speculārius.
cubuclārius , cubuculārius , s. cubiculārius /.
cubiclārius , s. cubiculārius /.
cornuclārius , s. corniculārius /.
corniclārius , s. corniculārius /.
canāliclārius , ī, m. (canalicula), der Verfertiger von Rinnen, Corp. inscr. Lat. 6, 231.
... ep.: gemere, Cic.: aliquanto clarius dicere quam etc., Cic.: clarius fabulari, Suet.: clarissime audire alqd, Plin. – II) übtr.: a) deutlich, klar, clare atque evidenter ostendere, Quint.: clarius apparet alqd, Cael. in Cic. ...
liquidē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... 2. – in bezug aufs Gehör = hell, deutlich, aquilae clarius cernunt, liquidius audiunt talpae, Plin. 10, 191. – II) übtr., ...
flōridē , Adv. (floridus), blühend, glänzend, prächtig, fl. depicta vestis, Apul. met. 11, 24: ecclesia multo clarius ac floridius enituit, Lact. de mort. pers. 3, 4.
Antimachus , ī, m. (Ἀντίμαχος), ein griechischer Dichter aus Klaros (nordöstl. von Kolophon, dah. Clarius poëta), Zeitgenosse des Plato, Verfasser einer Thebaide (auch bekannt durch seine Liebe ...
speculārius , iī, m. (speculum), der Spiegelverfertiger, ... ... 2. Corp. inscr. Lat. 5, 5203; 6, 7299: synkop., speclārius, Corp. inscr. Lat. 6, 2206 u. 6, 9900: ...
cēnāculārius (cēnāclārius), a, um (cenaculum), zum Stockwerke gehörig, nur subst., A) cēnāculārius, ī, m. = σταθμοῦχος(Gloss.), der Pächter der Stockwerke eines Hauses, der die Zimmer einzeln vermietete, der Stockwerkpächter, Ulp. dig. 13, ...
ūtriculārius , iī, m. (1. utriculus), I) (oft synkop. utriclārius) der Schlauchverfertiger, welche Leute an verschiedenen Orten ein besonderes collegium od. corpus (Gilde) utriculariorum bildeten, Corp. inscr. Lat. 12, 700 ...
tabernāculārius (tabernāclārius), iī, m. (tabernaculum), der Zeltmacher, Corp. inscr. Lat. 6, 9053.
cubiculārius , a, um (cubiculum), zum Wohn - u ... ... . cubuculārius, Corp. inscr. Lat. 6662 u. 9308: synk. cubīclārius, Corp. inscr. Lat. 6, 6615: cubūclārius, Corp. inscr. Lat. 3, 7152.
corniculārius , iī, m. (1. corniculum), ... ... Cod. Theod. 1, 15, 11 u.a. – / Synk. corniclarius, Corp. inscr. Lat. 5, 7897: Nbf. cornuclarius, Corp. inscr. Lat. 3, 644 u. ö.
ōro , āvī, ātum, āre (ōs, oris), sich ... ... oft (parenthet.) oro te, ich bitte dich, dic, oro te, clarius, Cic.: ne illa quidem, oro vos, movent? Liv.: quid, oro ...
lūx , lūcis, f. (zu Wz. leuk, luk, ... ... , 848: brumalis, Winterlicht, Winterzeit, Ov.: luce od. solis luce clarius, Cic.: vom Licht des Mondes u. der Sterne, sub luce maligna ...
Buchempfehlung
Im Jahre 1758 kämpft die Nonne Marguerite Delamarre in einem aufsehenerregenden Prozeß um die Aufhebung ihres Gelübdes. Diderot und sein Freund Friedrich Melchior Grimm sind von dem Vorgang fasziniert und fingieren einen Brief der vermeintlich geflohenen Nonne an ihren gemeinsamen Freund, den Marquis de Croismare, in dem sie ihn um Hilfe bittet. Aus dem makaberen Scherz entsteht 1760 Diderots Roman "La religieuse", den er zu Lebzeiten allerdings nicht veröffentlicht. Erst nach einer 1792 anonym erschienenen Übersetzung ins Deutsche erscheint 1796 der Text im französischen Original, zwölf Jahre nach Diderots Tod. Die zeitgenössische Rezeption war erwartungsgemäß turbulent. Noch in Meyers Konversations-Lexikon von 1906 wird der "Naturalismus" des Romans als "empörend" empfunden. Die Aufführung der weitgehend werkgetreuen Verfilmung von 1966 wurde zunächst verboten.
106 Seiten, 6.80 Euro