concinnātor , ōris, m. (concinno), I) der Ordner, capitum et capillorum, Friseur, Col. 1. prooem. § 5. – II) übtr.: a) der kunstgerechte Redner, c. Tullius, Auson. epist. ...
concinnātio , ōnis, f. (concinno), I) die Zurechtmachung, Zubereitung, Herrichtung, aquae marinae, Cato r.r. 106: aeonum, Tert. adv. Val. 11. – II) die Verfertigung, Abfassung, epistulae, Auson. epist. 17. p ...
concinnātīcius , a, um (concinno), kunstvoll zusammengefügt, mensula, Apul. met. 2, 11.
prae-concinnātus , a, um (prae u. concinno), vorher ausgedacht, vorbereitet, mendacium, Apul. met. 3, 27.
struīx , īcis, f. (struo), ein Haufe ... ... saxeae, Liv. Andr.: struices caementiciae, Solin.: struices ossuum, Itala: tantas struices concinnat patinarias, schüsselt brav auf, Plaut. – bildl., struix malorum, ...
lucerna , ae, f. (luceo), die Leuchte ... ... (Grubenlampen), Plin.: luc. lucida, Apul.: lucernas fraudare olivo, Hor.: lucernas concinnare (zurechtmachen), Hieron.: lucernam accendere, Phaedr.: lucernam accendere sabbatis, Sen.: ...
concinnus , a, um, gehörig-, wohl zusammengefügt, I) ... ... , nett, elegant (vgl. εὔρυθμος), 1) im allg.: sat concinnā est (virgo) facie, Plaut.: tectorium, Cic.: helluo, nach der Mode ...
re-concinno , āre, wieder zurechtmachen, -herrichten, -ausbessern, spinter, Plaut.: pallam, Plaut.: tribus locis aedifico, reliqua reconcinno, Cic. ... ... 2, 4, 3 (2, 6, 3). – / Parag. Infin. reconcinnarier, Plaut. Men. 527.
2. levis , e ( aus *leghuis, vgl. griech. ... ... Hor. de art. poët. 123: numquam erit alienis gravis qui suis se concinnat levem, niemals wiegt jemandes Ansehen außen schwer, wenn es im Hause leicht ...
con-cino , cinuī, centum, ere (cos. u. cano ... ... verbis concinere, re dissidere, Cic. – v. Lebl., videsne ut haec concinant? Cic.: omnes inter se concinunt mundi partes, Cic.: m. Dat., ...
negōtium , iī, n. (nec u. otium), die ... ... machen: ut forte negotium magiae facessitur, Apul. apol. 54: alci multum negotii concinnare, jmdm. viel zu schaffen machen, Sen.: alci plus negotii facere ...
mūnusculum , ī, n. (Demin. v. munus), ein ... ... Plaut.: alci mittere munusculum levidense crasso filo, eine Rede, Cic. ep.: concinnare alci munusculum (ein Gedicht), Trebon. in Cic. ep.: alieni ...
in-concinnus , a, um, ungefügig, ungereimt, ungeschickt, ... ... den Austand) verfährt, Cic. de or. 2, 17: asperitas agrestis et inconcinna gravisque, bäurisch rohes Wesen und unschicklich plumpes Betragen, Hor. ep. 1 ...