con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... qua (annona) inter licentem vendentemque conveniat, Plin. pan.: ea de quibus inter creditorem et debitorem conventum est, Cod. Iust. 8, 34, 3. § 1 ...
con-traho , trāxī, tractum, ere, zusammenziehen, beiziehen, ... ... aes alienum in popina, Cic., od. luxu, Curt.: aes alienum cum creditore, Sen. – a nostra persona benevolentiam, von seiten unserer Person W. ...
ex-perior , pertus sum, īrī (vgl. perītus, perīculum, ... ... discendo cognovi, Cic.: ut frequenter experti sumus, Quint.: crede experto, Sil.: experto credite, Verg. u. Ov.: si iuvat expertis credere, Ov.: experti scire ...
con-curro , currī ( selten cucurrī), cursum, ere, ... ... rami, Curt.: contra Thracium Bosporum duae parvae (insulae) parvoque distantes spatio et aliquando creditae dictaeque concurrere et Cyaneae vocantur et Symplegades, Mela. – β) v. ...
calumnia , ae, f. (v. altlat. calvor, verwandt ... ... der trügerische Vorwand, Cic.: oppressus calumniā, Aur. Vict.: res per calumnias creditae, verleumderisches Gerede, Arnob.: provincias calumniis agitare (v. den Prokuratoren), ...
... argentum bigatum, Liv.: Oscense, Liv.: creditum, Liv.: mutuum, Sall. fr.: multaticium, Strafgeld, Liv.: lena ... ... .: ab amico aliunde argentum mutuom rogare, Plaut.: argentum solvere, Ter.: argentum creditum solvere, Liv.: argentum aere solvere, Sall.: exercitum argento facere, Sall. ...
dēfīnītē , Adv. m. Superl. (definitus), abgegrenzt ... ... Gellia et Cornelia, quae definite potestatem Pompeio civitatem donandi dederat, Cic.: Superl., definitissime credite, Ps. Augustin. serm. app. 77, 4.
dē-fēnero (defaenero), āvī, ātum, āre, durch Wucher ... ... Tob. 9. § 33. – Partic. dēfēnerātus, tief verschuldet, multis creditoribus, Apul. apol. 75: aere alieno defeneratus, Schol. Bob. ad Cic. ...
prōclīve u. prōclīvī , Compar. prōclīvius, Adv. (proclivis ... ... ad acres, Lucr. 3, 11: multorum sane operum inventrix et tanto proclivius dea credita, Augustin. de civ. dei 18, 8. – c) leicht, ...
audientia , ae, f. (audio), der Umstand, daß jmd. ... ... Arnob. 1, 29: quem viam vobis pandere deorum ad audientiam (Erhörung) creditis, Arnob. 3, 29: audientiam rogare, um G. bitten, Leo ...
nēquīquam (nicht nequicquam, nequidquam), Adv. (ne u. ... ... fatigatus, Liv.: mit frustra verb., Rufe, mihi frustra ac nequ. credite amico, Catull. 77, 1: asynd., nequiquam frustra timorem illum satis ...
im-mātūrus (in-mātūrus), a, um, unreif, ... ... .: consilium, Liv. u. Suet.: morum senilis auctoritas immatura (unnatürlich) adulescentibus creditur, Quint. – b) von leb. Wesen: immatura licet, tamen huc ...
vērāciter , Adv. (verax), wahrhaftig (Ggstz. simulatorie ... ... Platonem acutius atque veracius intellexisse, Augustin. de civ. dei 8, 4: veracissime creditur, Augustin. de civ. dei 5, 8. – / Wegen Plaut. ...
trānslātio (trālātio), ōnis, f. (transfero), das Übertragen ... ... rhet., Cic. u. Quint.: verecunda, Cic.: translationes mollissimae, Quint.: cum creditum (statt beneficium) dicimus, imagine (bildliche Vorstellung) et translatione utimur, ...
testāmentūm , ī, n. (testor), der letzte Wille, ... ... quae venerat a propinquis, venerat testamento, venerat legibus, Cic.: falsum est, quod creditur vulgo, testamenta hominum speculum esse morum, Plin. ep. 8, 18, 1 ...
cōnsternātio , ōnis, f. (2. consterno), das Verlieren ... ... . 49 u. 2, 89), populi, Val. Max.: vulgi, Tac.: creditorum, Val. Max. – c. muliebris, Liv.: c. publica (Ggstz. ...