1. ānser , seris, m. (eig. *hanser, ... ... pastus, non pastus, Edict. Diocl.: pastum iecur anseris, Hor.: clangore anserum alarumque crepitu excitus, Liv.: anser adventu Gallorum vociferatus est (hat geschnattert), canibus silentibus ...
ā-volo , āvī, ātum, āre, hinweg-, fort-, davonfliegen ... ... videas, cor subito non potuisse nescio quo avolare, Cic.: velut avium examina ad crepitum primum missilium avolavere, Liv. – So auch von Sterbenden, hinc av., ...
ē-mitto , mīsī, missum, ere, herausgehen-, herauslaufen lassen, ... ... geben, fahren-, fallen lassen, hören-, sich verlauten lassen, flatum crepitumque ventris, Suet.: sonitus ex alto emittitur, Lucr.: varios sonitus linguae, Lucr.: ...
re-cēdo , cessī, cessum, ere, I) zurücktreten, zurückweichen ... ... calculus recessit retro, Cels.: nebulas recedere iussit, Ov.: montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo assultantes recedentesque, Plin. – b) der Lage nach zurücktreten, ...
clango , ere (κλάζω) vgl. κλαγγή ... ... 146, 12 N. – b) v. Lebl., erschallen, echo crepitu clangente cachinnat, Acc. tr. 573: bes. von der Tuba, ...
recino , ere (re u. cano), I) widertönen, ... ... , Hor. ep. 1, 1, 55. – II) widerrufen, increpitu indignatum amorem recinendo placare, Apul. de deo Socr. 19.
digitus , ī, m. (wohl aus dicitus zu dīco ... ... sequens (Goldfinger), summus (Mittelfinger), Inscr. – digitus crepans, Mart.: crepitus digitorum, Mart.: digitorum nervos incīdere, Lampr. – comprimere duos digitos utrimque, ...
in-crepo , āvī, ātum, u. klassisch u. gew. ... ... hart beschuldigen, alqm avaritiae, segnitiae, Suet.: ultro ipse levitatis et inconstantiae increpitus, Apul. – im Passiv m. Nom. u. Infin., ...
per-sono , sonuī, sonitum, āre, I) intr.: A) ... ... von Worten usw., id totis personabat castris, Liv. 41, 2, 7: crepitus ululatusque nocturni, qui personant totā urbe, Liv. 39, 15, 6. – ...
crepito , āvī, ātum, āre (Frequ. v. crepo), ... ... Lucr.: ardentes stipulae crepitantis acervi, Ov.; vgl. ex flagrante ligno carbo cum crepitu exspuitur (wird ausgesprüht), Plin.: Agrigentinum salem, cum (fuerit admotus) ipsi ...
sus-cito , āvī, ātum, āre (cieo), I) erheben, A) übh.: a) in die Höhe richten ... ... suscitare conari contra bellosum genus, Cael. Antip. fr.: susc. caedem, Verg.: crepitum pede, Prop.: fictas sententias, Enn.
as-sulto , āvī, ātum, āre (Intens. von assilio), heranrennen, -stürmen, I) im allg.: ... ... Theb. 11, 244. – v. Lebl., montes duo inter se concurrerunt crepitu maximo assultantes recedentesque, Plin. 2, 199.
dis-sulto , āre (Intens. v. dissilio), I) ... ... ) im weitern Sinne, sich überallhin verbreiten, nec fulmine tanti dissultant crepitus, Verg.: subito per alta collucet iuga dissultans Vulcanius ardor, Sil. – B ...
1. cachinno , āvī, ātum, āre (cachinnus) = καχάζω ... ... cachinnat, Apul. met. 3, 7. – poet. übtr., suavisona echo crepitu clangente cachinnat, schallt laut, Acc. tr. 572 sq. (vgl. ...
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... Nep.: ex quo fit, ut pudorem rubor, terrorem pallor et tremor et dentium crepitus consequatur, Cic. – β) logisch folgen, die logische ...
tantus-dem , tanta-dem , tantum-dem od. ... ... ) im Genet., tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. fr.: decrepitus senex tantidem est, quasi sit signum pictum in pariete, Plaut.: ...