Online-Bibliothek

dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... , si eo (dahin) me deduxit error, Ps. Quint. decl.: cuius errore eo (dahin) deducta esset multitudo, ut omnes de salute pertimescerent, ...

dē-fero , dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) ... ... Klage anstellen, illi nonnihil in deferendo nomine secuti, Cic.: def. nomen venefici cuiusdam, Cic.: nomen amici mei de ambitu, Cic.: huic eidem Sopatro idem inimici ...

cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... quo etc., es trat erst völlige Gewißheit ein, Liv.: circumspiciendus rhetor Latinus, cuius scholae severitas, pudor, in primis castitas constet, Plin. ep.: haec propositio ...

... zielen, schießen nach usw., in cuius caudam contento dirigit arcu, Manil. 1, 269. – c) eine ... ... als die Richtung nach etw. angeben, nach etw. zeigen, cuius cacumen dirigat ad punctorum regiones, Vitr. 9, 9 (8), 12. ...

cursus , ūs, m. (curro), der Lauf, ... ... litora Apolloniatium, Caes.: ad Antiochum, Iustin.: Gades (nach G.), Iustin.: cuius classis cursum esse directum columbae antecendentis volatu, Vell.: ad nocturnos ignes cursum dirigere ...

certus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... certi est, Liv.: m. folg. indir. Fragesatz, nihil certi est, cuius populi ea classis fuerit, Liv. – u. certum scio ( ...

auctor , ōris, c. (augeo; dah. unrichtig autor ... ... quos Macer Licinius itentidem citat auctores, Liv. – β) m. Genet., cuius (Cethegi) eloquentiae est auctor, et idoneus quidem, Ennius, Cic.: auctor gravis ...

af-fero (ad-fero), attulī (adtulī), allātum (adlātum), afferre ... ... , Hor.: inde mortuus Romam allatus, Liv.: aff. eo (dahin) munera cuiusque generis, Nep.: scrinium cum litteris... eodem (ebendahin) Sall.: viginti minas ...

nāscor (altlat. gnāscor), nātus sum (altl. gnātus ... ... servus aut domi natus est aut hereditate relictus aut emptus, Ps. Quint. decl.: cuius domi haec nascuntur, dem das im eigenen Garten wächst (bildl.), Cic.: ...

cūstōs , ōdis, c. (wahrscheinl. zu ἀκούω), der ... ... .: disponere circa macellum custodes, qui obsonia contra vetitum retineant, Suet.: efflagitare aliquem, cuiuslibet ordinis, custodem factis atque dictis suis, Suet.: inditi custodes, Tac.: Dumnorigi ...

pendeo , pependī, ēre (Intens. zu pendo), hangen, ... ... Prop.: tigno, Ov.: tenui filo (bildl.), Ov. (vgl. a cuius salute velut filo pendere statum orbis terrarum, daß das Wohl der Welt selbst ...

dē-fīgo , fīxī, fīxum, ere, I) eig., ... ... ora defixerant, Curt.: talis Ilionei dictis defixa Latinus obtutu tenet ora, Verg.: in cuius possessiones atque fortunas non impudentissimos oculos spe et mente (eum) defigere (censetis)? ...

2. ef-fero (ec-fero), ex-tulī, ē-lātum, ... ... nach sich überheben machen od. lassen, demum vir erit, cuius animum neque prospera (fortuna) flatu suo efferet nec adversa infringet, Liv. 45 ...

dī-gero , gessī, gestum, ere (dis u. gero), ... ... darstellen, beschreiben, erwähnen, reliquos usus eius digeremus, Plin. 29, 37: cuius super adventu in Italiam pauca in actibus Commodi principis digessimus per excessum (in ...

im-pōno , posuī, positum, ere (in u. pono), ... ... ., jmd. in eine gewisse Lage bringen, hineinziehen, cuius amicitia me paulatim in hanc perditam causam imposuit, Cael. in Cic. ...

... triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein ... ... agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., ...

com-meo , āvī, ātum, āre, rasch u. ungehindert ... ... . (v. Kirschen), Plin. – γ) v. personif. Abstr., cuius in hortos, domum, Baias iure suo libidines omnium commearent, Cic. Cael. ...

ne-scio , īvī u. iī, ītum, īre, ... ... unbekannte Stadt, Cic. – prope me nescio quis loquitur, Plaut.: Paconii nescio cuiusque relis moveri, Cic. – tum illud nescio quid praeclarum ac singulare solet exsistere ...

cōpulo , āvī, ātum, āre (copula), als Band oder durch ... ... ut omnes omnium participes sint nec alia ab alia possit separari, tamen proprium suum cuiusque munus est, Cic. – m. cum u. Abl., od. ...

1. ex-cido , cidī, ere (ex u. cado), ... ... – B) insbes.: 1) beim Losen = herauskommen, ut cuiusque sors exciderat, Liv. 21, 42, 3: quod primum sorte nomen excidit, ...