dē , Praep. m. Abl., bezeichnet eine Abtrennung, Abschließung ... ... einfachen Verbum liegenden Begriffs, völlig, gänzlich, sehr, heftig, defungi, depugnare, devincere. – deamare, demirari u. dgl. de wird gern ...
audio , īvī u. iī, ītum, īre ( aus ... ... pro igne vulgo audimus, Quint. 8, 6, 24: sic enim auditur ut depugnares, Quint. 8, 5, 12: hoc pro pleno atque perfecto auditur, Gell ...
1. bestia , ae, f., das Tier, ... ... ad bestias, damnatio bestiarum, Verurteilung zum Tierkampf, ICt.: pugnare od. depugnare cum bestiis, ICt.: ad bestias pugnare, Vulg. – II) übtr., ...
occāsio , ōnis, f. (v. occāsum, dem Supinum ... ... divini honores, Quint. 3, 7, 17. – facere aliquam occasionem, Liv.: depugnare, si occasio tulerit, Planc. in Cic. ep.: habere occasionem recuperandi ...
kämpfen , pugnare (Widerstand leisten). – certare (sich messend ... ... , den kürzern zu ziehen, gew. mit dem Zus. proelio, acie). – depugnare. decertare (= pugnare u. certare, aber mit dem Nbbgr. ...
per-egrē , Adv. (per u. ager), außerhalb ... ... domique, Plaut., domi aut peregre, Ter.: peregre esse, Plaut.: habitare, Liv.: depugnare, Cic.: animus est peregre, bildl., Hor.: mit in u ...
schlagen , I) v. intr . an oder auf etw ... ... Heeren). – sich auf Säbel sch., ferro cum alqo od. inter se depugnare; ferro decernere cum alqo od. inter se. 2) durch einen ...
proelium , iī, n., der Kampf, I) ... ... prope ad noctem, Liv.: pr. per diem totum infeliciter tolerare, Liv.: proelium depugnare (auskämpfen), Plaut.: pr. profligare, Liv.: pr. sedare, Liv.: ...
entscheidend , qui, quae, quod habet od. facit momentum ... ... cum hoste copiis contendere; de summa rerum decernere; rem fortunae committere; auch depugnare (dah. ad depugnandum cogi, zu. einem e. Treffen sich genötigt ...