1. contentus , a, um, PAdi. (contendo), angespannt, ... ... Verg.: contentis oculis persequi alqm, mit unverwandten, Suet.: et contentā voce atrociter dicere et summissā leniter, Cic.: contentissimā voce clamitans, Apul. met. 4, 10 ...
illicitus , a, um (in u. licitus), unerlaubt ... ... 223: öfter Plur., per licita atque illicita foedatus, Tac.: impia aut illicita dicere, Gell.: illicita confirmare aut necessaria impedire, Plin. ep. – ...
ēleganter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... gewählt, mit Wahl, geschmackvoll, fein, logisch richtig, causam pro publicanis dicere, Cic.: scribere, Cic.: Latine loqui el. od. elegantissime, Cic.: ...
concitātē , Adv. m. Compar. u ... ... hastig, heftig, im Affekt (Ggstz. remisse, moderate), c. dicere, Quint. 8, 3, 4; 10, 2, 23 u.ö.: concitatius dicere (Ggstz. lenius d.), Quint. 1, 8, 1; 3, ...
compositē , Adv. m. Compar. (compositus), I) ... ... b) in der Rede, in wohlgestellter Rede, c. et apte dicere, Cic.: c., ornate, copiose eloqui, Cic. – II) gelassen, ...
auctōritās , ātis, f. (auctor), das Bestandhaben ... ... Orgetorigis permoti, Caes.: eius auctoritate impulsi, Nep.: alcis consilio atque auctoritate Lacedaemoniis bellum indicere, Nep.: auctoritates rerum gerendarum (v. den Augurien), Cic. – b ...
1. coniūnctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... ? durch Dat., quae proelio apud Arbela coniuncta sunt, ordiar dicere, Curt. 5, 1, 2. – b) von Pers., der Zeit ...
contrārius , a, um (contra), I) gegenüber (auf der ... ... Cic.: tota in oratione sua secum ipsum pugnare, non modo non cohaerentia inter se dicere, sed maxime disiuncta atque contraria, Cic.: adversa contrariis od. contraria contrariis ...
argūmentum , ī, n. (arguo), die Veranschaulichung = das, ... ... ( Gehalt ), epistula sine argumento et sententia, Cic.: non sine argumento maledicere, nicht ohne Schein von Wahrheit, Cic.: tabulae vero novae quid habent ...
con-ticēsco ( con-ticīsco ), ticuī, ere (Inch. von ... ... iudices) conticuissent. Cic.: conscientiā convictus repente conticuit, Cic.: non ausa ›parente‹ dicere conticuit, Ov.: paulisper alter alterius conspectu, admiratione mutuā prope attoniti, conticuere, ...
cōnsequēns , quentis, PAdi. (consequor), in richtiger Folge stehend, ... ... 10, 77. – m. folg. Infin., atque quidem consequens fuerat sic dicere, Gell. 1, 4, 7; vgl. Ulp. dig. 43, ...
cōnstanter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... cogi, Caes. – bes. in bezug auf Ansichten, Behauptungen, c. sibi dicere, Cic.: dici posse constantius, Cic.: quamquam haec non constantissime dici mihi videntur ...
disiūnctus (dīiūnctus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... se d. discrepansque, Lucr.: subst., ut non modo non cohaerentia inter se diceres, sed maxime disiuncta atque contraria, nicht bloß keinen Zusammenhang miteinander Habendes, sondern ...
in-honestus , a, um, I) unehrenhaft, entehrend, unrühmlich ... ... , Cic. – m. 2. Supin., coram qua (familiae subole) neque dicere fas erat quod turpe dictu, neque facere quod inhonestum factu videretur, Tac. ...
incūnābula , ōrum, n., I) die Windeln ... ... puerilisque doctrinae, Cic.: incunabula studiorum Fronto: non alienum fuit de oratoris quasi incunabulis dicere, Cic.: ab ipsis dicendi (der Redekunst) velut incunabulis, Quint.: non ...
crūdēliter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... begehen, Nep.: multi, si in hunc animadvertissem, cr. et regie factum esse dicerent, Cic. – ecquis crudelius amavit? hat die Grausamkeit (grausame Qual) der ...
abundanter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... in der Rede, mit Fülle, wortreich (Ggstz. presse), dicere, Cic.: verb. copiose et abundanter loqui, Cic.
impudenter , Adv. (impudens), schamlos, unverschämt, ungebührlich, ... ... quae tanta res est, ut imp. ficta sit, Liv.: Compar., multo impudentius dicere, Cic. ep. 9, 22, 4: Superl., impudentissime mentiri, Cic. ...
commendātio , ōnis, f. (commendo), I) die Empfehlung, empfehlende Vermittelung, c. magna, Cic.: non vulgaris, Cic.: c. ... ... oris atque orationis, Nep.: ingenii, Cic.: morum, Quint.: in prima commendatione voluptatem dicere, Cic.
continenter , Adv. (continens), I) zusammenhängend, a) ... ... , unablässig, ohne Unterlaß, c. ferri, Cic.: uno spiritu c. multa dicere, Cornif. rhet.: totā nocte c. ire, Caes.: cum iam amplius horis ...
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro