contrārius , a, um (contra), I) gegenüber (auf der ... ... stare‹ et ›non currere‹ contraria inter sese non sunt, quoniam ›contraria‹ ea dicuntur, quae simul vera esse non queunt, Gell. – b) subst., contrārium, ...
coniūnctio , ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, ... ... (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich ...
singulāris , e (singuli), zum einzelnen gehörig, I) ... ... nominativus, genetivus, Quint. – absol. = der Singular, alii dicunt in singulari hāc ovi, alii hāc ove, Varro LL.: nam cum dico ...
prōmīscuus , a, um (promisceo), gemischt, dah. ... ... Sen. – b) als gramm. t. t.: promiscua, quae επίκοινα dicuntur, Namen, bes. Tiernamen, die nur ein beiden Geschlechtern gemeinschaftliches gramm. Genus ...
circum-lino , litum, ere, u. circumlinio , liniī, ... ... 12, 9, 8: simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumliniri, quod Graeci καταπεπλασμένον dicunt (v. Musiker), Quint. 1, 11, 6: nisi (mendacium) ...
... Cic.: a iurisconsultis salubritas (Heilsamkeit, Rettungsmittel), ab iis, qui dicunt, salus (Heil, Rettung) petitur, Cic. – II) die ... ... corporis retinuisse, Gell. 2, 1, 6: quod in eo (anno) dicunt morbos salubritatesque circumire, Censor. 18, 7.
unguiculus , ī, m. (Demin. v. unguis), der ... ... . Epid. 623 (Goetz ungulo). – qui mihi a teneris, ut Graeci dicunt, unguiculis (griech. εξ ἁπαλῶν ὀνύχων) cognitus est, von Kindesbeinen an ...
carbunculus , ī, m. (Demin. v. carbo), die ... ... no. 1; vgl. Plin. 26, 5: carbunculi oculorum, quos anthracas dicunt, Marc. Emp. 8. fol. 95 (b), 30. – b) ...
fīrmāmentum , ī, n. (firmo), das Befestigungsmittel, ... ... , Sen. de ira 2, 1, 2: Graeci vincula et firmamenta membrorum νεῦρα dicunt, unde nos quoque Latine nervos appellamus, Gell. 13, 22, 9. – ...
cōnfarr(e)o , (āvī), ātum, āre (con u ... ... , Apul. met. 10, 29: u. übtr., scelerata mysteria, quae dicuntur de lactente puero et victuro martyre confarrata, Hieron. epist. 41, 4.
artificiōsus , a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (artificium), I) aktiv = kunstreich, kunstfertig, rhetores ii, qui ... ... naturalis, altera artificiosa, Cornif. rhet.: ea genera divinandi non naturalia, sed artificiosa dicuntur, Cic.
prōnūntiātio , ōnis, f. (pronuntio), I) die öffentliche Bekanntmachung, Caes. b. c. 2, 25, 7. – ... ... c) meton., der einzelne gesprochene Buchstabe, der Laut, elementa proprie dicuntur ipsae pronuntiationes, Prisc. 1, 4.
incōnstanter , Adv. (inconstans), unregelmäßig, unbeständig, inkonsequent, schwankend, ... ... ad M. Caes. 3, 2. p. 40, 18 N.: haec inconstantissime dicuntur, in dieser Behauptung ist nicht die geringste Konsequenz, Cic. de fin. ...