1. rudis , e, unbearbeitet, ungebildet, kunstlos, roh, ... ... .: r. adhuc aetas, Quint. – v. Pers., r. et integer discipulus, Cic.: tam eram rudis? tam ignarus rerum? tam expers consilii? etc., ...
crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... crescerent tibi, Plin. pan.: u. (m. dopp. Nom.) etiam tibi discipulus (als Sch.) crescit cicaro meus, Petron. – m. sub ...
cor-rigo , rēxī, rēctum, ere (con u. rego), zurecht od. gerade richten, gerade machen, in gerade Richtung od ... ... possit, Quint.: hoc continuo correximus, Cic.: corrigetur palam, si quid in declamando discipulus erraverit, Quint.
fleißig , industrius (rastlos tätig, arbeitsam, Ggstz. iners, ... ... Angabe des Objekts des Eifers stehen, z.B. ein sehr s. Schüler, discipulus studiosissimus litterarum, bonarum artium u. dgl.). – impiger (unverdrossen, z ...
docilis , e, Adi. m. Compar. (doceo; vgl ... ... , Varro: d. ad hanc disciplinam, Cic.: nimio es tu ad istas res discipulus docilior, quam ad illa quae te docui, Plaut. – m. Abl ...
Kamerad , contubernalis (Zelt- oder Stubengenosse). – commilito. quocum ... ... Schiffe). – collega (Amts- u. Standesgenosse, wie Mitsklave, Mitschauspieler). – condiscipulus (Mitschüler). – conservus (! Mitsklave). – aequalis (mit dem man ...
audītor , ōris, m. (audio), I) der Hörer ... ... Zenonis auditor, Cic.: clarissimus Gorgiae auditorum, Isocrates, Quint.: verb. auditor et discipulus Platonis, Cic.: Ggstz. praeceptor rhetorices, Quint. – b) der ...
magister , trī, m. (Stamm mag-, wov. auch ... ... . p. 239). – c) der Lehrmeister, Lehrer (Ggstz. discipulus), α) übh.: artium, Cic.: artium liberalium, Augustin.: coquinae, Isid ...
flüchtig , I) eig.: fugiens od. umschr. is, ... ... . fortuna, spes, cogitatio, gaudium). – neglegens (nachlässig, z.B. discipulus). – parum accuratus (nicht mit Genauigkeit gearbeitet, z.B. opus). ...
con-dīsco , didicī, ere, I) mit jmd. ... ... ), Col.: stare condiscat (vitis), Plin. – Partiz. subst. condiscēns = condiscipulus, Virg. gramm. p. 123, 4 H. (condiscens meus).
tantulus , a, um (Demin. v. tantus), so klein, so gering, causa, Cic.: granum, Cic. – ... ... Fingern zeigend), si ex eo negotio tantulum in rem suam convertisset, Cic.: videtur discipulus magistro tantulum de arte concedere, Cic.
unwissend , I) unwissentlich: insciens. – imprudens. per imprudentiam ... ... vgl. »Neuling in etwas«). – ein noch unw. Schüler, rudis et integer discipulus. – unw. sein in etwas, alqd nescire (etwas nicht wissen); ...
Burdigala , ae, f., uralte Stadt der Bituriges Vivisci in Aquitanien ... ... – Dav. Burdigalēnsis , e, aus Burdigala, burdigalisch, discipulus, Sidon. ep. 9, 13: synodus, Sulp. Sev. chron. 2, ...
contubernālis , is, c. (con u. taberna), der ... ... vicinus (Gutsnachbar); immo ille quidem iam contubernalis, Cic.: municeps tu meus et condiscipulus et ab ineunte aetate c., Plin. ep.: ille meus in urbe, ille ...