rigidē , Adv. (rigidus), starr, steif, I) ... ... obsolidato, Vitr. 2, 3, 2. – im Bilde, propter bella civilia dissolutam disciplinam militarem praefractius et rigidius astringere, fester anziehen = strenger handhaben, Val ...
in-congruēns , entis, inkonsequent, ungereimt, sententia alcis dissoluta atque inc., Plin. ep. 4, 9, 19: quod est incongruens et absurdum, Lact. 3, 8, 35. – m. Dat., Stoica disciplina pleraque est et sibi et nobis ...
unregelmäßig , enormis (unregelmäßig angelegt etc., z.B. vicus: ... ... ungewöhnlich, z.B. species alcis rei). – ein unr. Leben, vita dissoluta: unr. (in der Eile aufgebotene) Soldaten, Truppen, milites ...
Zerfahrenheit , mens dissoluta.
Fahrlässigkeit , animus dissolutus (als Sinn). – consuetudo dissoluta (als Gewohnheit). – mores dissoluti (als Sitten). – mit F., dissolute.
suādeo , suāsi, suāsum, ēre ( zu suavis, also jmdm ... ... legatus, non solum suasit verum etiam rogavit, Cic.: suadet Lacedaemoniis, ut regiā potestate dissolutā ex omnibus dux deligatur, Nep.: suasit, ne se moveret, Nep.: ne ...
streng , I) herb, hart für Geschmack, Gefühl: austērus ... ... disciplinam domesticam diligenter ac severe regere). – rigide (unbeugsam, z.B. dissolutam disciplinam rigidius astringere). – acriter (scharf, z.B. acerrime exigere disciplinam ...
fluēns , entis, PAdi. (fluo), I) dahinfließend, A) ... ... – B) einförmig dahinfließend, einförmig, ohne bestimmte Abschnitte, ut ne aut dissoluta aut fluens sit oratio, Cic.: alterum nisi fit, dissipata et inculta et ...
in-ungo (in-unguo), ūnxī, ūnctum, ere, I) bestreichen, einsalben, einreiben, quater quinquiesve, Scrib. Larg.: oculos ... ... . – II) ein - od. aufstreichen, collyria aquā dissoluta per quadriduum, Plin. 28, 168.
con-cēdo , cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend ... ... , nec vero histrionibus oratoribusque concedendum est, ut iis haec apta sint, nobis dissoluta, Cic. de off. 1, 129. – δ) eine Behauptung, Meinung ...
co-arguo , guī, gūtum, aber guitūrus, ere (com ... ... Abl., certum crimen multis suspicionibus (Verdachtsgründe), Cic.: satisne vobis coarguere his auctoribus dissolutam Graeciae consuetudinem videmur? Cic.: argumentum est, per quod res coarguitur certioribus argumentis ...
favīlla , ae, f. (aus *fovilla v. foveo ... ... epist. 48, 24: non eae portae quas hodie cernimus in favillam et cinerem dissolutas, in Asche gelegt, Hieron. epist. 108, 9. – übtr., ...
1. perditus , a, um, PAdi. (v. perdo), ... ... Cic.: miseriā perditus, Cic.: adulescens p. et dissolutus, Cic.: p. atque dissoluta consilia, Cic.: mores, Curt.: nequitia, Cic.: nihil fieri potest miserius, ...
cōn-stringo , strīnxī, strictum, ere, zusammenschnüren, zusammenziehen, ... ... 3. – β) in Schrift u. Rede eng zusammenfassen, rem dissolutam divulsamque conglutinare et ratione quādam c., Cic.: sententiam aptis verbis c., Cic. ...
... l. Lebenswand el, mores dissoluti; vita dissoluta). – nequam (nichtsnutzig, bes. v. Sklaven). – libidinosus. ... ... – Liederlichkeit , neglegentia (Nachlässigkeit übh.). – mores dissoluti. vita dissoluta (lockeres Betragen, lockerer Lebenswandel). – nequitia od. nequities ...
austēritās , ātis, f. (austerus), die Herbheit, Strenge ... ... , Unfreundlichkeit einer Pers. od. Sache, non austeritas eius tristis, non dissoluta sit comitas, Quint. 2, 2, 5: ista austeritas, Vulg. 2. ...
con-glūtino , āvī, ātum, āre, zusammenleimen, -kleben, ... ... Cic.: hominem eadem optime, quae conglutinavit, natura dissolvit, Cic.: c. rem dissolutam divulsamque, Cic. – affixus et conglutinatus, v. jmd., der einer Person ...
1. argentārius , a, um (argentum), I) adi.: A) ... ... ignobilis, Cic.: argentariam facere, Cic., od. exercere, administrare, ICt.: argentariā dissolutā, nach Aufhebung der Bank, Cic. – C) argentārium , ī, ...
Buchempfehlung
Am Heiligen Abend des Jahres 820 führt eine Verschwörung am Hofe zu Konstantinopel zur Ermordung Kaiser Leos des Armeniers. Gryphius schildert in seinem dramatischen Erstling wie Michael Balbus, einst Vertrauter Leos, sich auf den Kaiserthron erhebt.
98 Seiten, 5.80 Euro