... – ung. sein, incertum od. dubium esse (im allg., v. Pers. u. Dingen); incertum mihi ... ... ung. machen, alqd ad od. in incertum revocare; alqd in dubium vocare (zweifelhaft machen): jmd. ung. (in Ungewißheit) lassen, s ...
mißlich , anceps. dubius (zweifelhaft dem Ausgang, Erfolg nach). ... ... magnum discrimen adduci. – es sieht m. mit etwas aus, res in dubium venit od. adducta est (der Ausgang ist zweifelhaft); res in ...
2. Rēgulus , ī, m., I) Beiname der atilischen Familie ... ... ; vgl. Gell. 6, 4, 1 sqq. – Plur., ut dubium sit, an electione fati datā plures Reguli nasci quam Maecenates velint, Sen. ...
resipio , ere (re u. sapio), I) von etw ... ... i. ohne attischen Witz), Cic. de nat. deor. 2, 46: non dubium est, quin istae fabulae resipiant stilum Plautinum, Gell. 3, 3, 13. ...
iūdicium , iī, n. (iūdex, iūdico), I) als publiz ... ... ), iudicio alqd facere, Cic.: Ambiorix copias suas iudicione non conduxerit, an etc., dubium est, Caes.: non inertiā, sed iudicio fugisse, Nep.: in insaniam non ...
opitulor , ātus sum, ārī (ops u. *tulo = ... ... illa frequentatio, quae plurimum coniectoralibus causis opitulatur, Cornif. rhet. 4, 53: numquid dubium poterit esse, quin Verre praetore plus Mamertinis cybaea quam Tauromenitanis foedus opitulatum sit? ...
conductio , ōnis, f. (conduco), I) das Zusammenziehen, ... ... colonus habuit conductum de Caesennia fundum, cum idem ex eadem conductione fuerit in fundo, dubium est, quin etc.? Cic.: in conductione remanere, conductionem relinquere, ICt. – ...
bedenklich , a) v. Pers.: suspiciosus. suspicax (argwöhnisch). ... ... sein, in angustiis esse: jmd. in eine b. Lage versetzen, in dubium alqm devocare. – etwas b. finden, alqd in religionem trahere.
in-congruus , a, um, nicht übereinstimmend, unpassend, unangemessen, ... ... Plat. 3. p. 265 sq. (H.): aliquid in his... incongruum vel dubium iudicatur, Symm. epist. 4, 8; vgl. Boëth. inst. mus ...
bezweifeln , dubitare alqd u. de alqa re (gew. ... ... sonst mit de). – ponere in dubio (in Zweifel setzen). – in dubium vocare (in Zweifel ziehen). – eine Sache etwas od. einigermaßen bezweifeln, ...
... non habere (keinen Zweifel zulassen); nemini dubium esse posse (niemand zweifelhaft sein können); constare ( ... ... es ist nicht zw, daß etc., non est dubium, quin etc.; satis constat m. folg. Akk. u. Infin.: ... ... constat, -ne (enklit.) ... an: etwas z. lassen, dubium od. incertum relinquere; in medio od. ...
prae-mōnstro , āvī, ātum, āre, I) gleichs. vorhergehend ... ... aliquid populo Romano praemonstrare et praecinere (v. den Göttern), Cic.: non est dubium hanc suavitatem praemonstratam esse efficaci auspicio, Plin. – / Archaist. praemōstro ...
unentschieden , iniudicatus. – nondum diiudicatus (noch nicht entschieden vor ... ... est; dubiā victoriā pugnatum est: eine Zeitlang blieb das Treffen un., aliquamdiu dubium proelium fuit: anfangs blieb das Treffen un., primo stetit ambiguā spe pugna ...