duumvirātus , ūs, m. (duumvir), die Würde der Duumvirn, das Duumvirat, Plin. ep. 4, 22, 1 u. ICt.
Zweiherr , duovir od. duumvir. – die Würde, das Amt der Zweiherren, duumviratus.
duumvirālitās , ātis, f. (duumviralis) = duumviratus, Cod. Iust. 5, 27, 1 in.