mūniceps , cipis, Genet. Plur. gew. cipum, c. ... ... der Munizipalbürger, municeps Cosanus, Bürger aus Kosa, Cic.: municeps eius municipii, Hermog. dig. – II) prägn., mit jmd. aus demselben ...
dēlictum , ī, n. (delinquo), das Gefehlte, ... ... Fehler, das Versehen, Vergehen, die Übertretung, eius delicti reus, Nep.: uxor delicti manifesta, Tac.: quo delictum maius est, ...
violātor , ōris, m. (violo), der Verletzer, Schänder ... ... Pont. 2, 2, 27: gentium iuris, Liv. 4, 19, 3: eius domus, Vell. 2, 100, 4: fidei, Tac. ann. 11, ...
succlāmo (sub-clāmo), āvi, ātum, āre, darauf zurufen, ... ... dicto alci, Val. Max.: cum adiecisset: ›si quid huic accĭderit, quem in eius locum substituitis?‹ succlamavit universa contio, ›Te, Q. Catule!‹ Vell ...
dēlūbrum , ī, n. (de u. luo), der ... ... . Reinigungsort, Iunonis Laciniae, Liv.: noctu ex delubro audita vox, Liv.: delubrum eius (Homeri) in oppido dedicare, Liv.: nec templum apud eos visitur aut delubrum ...
1. attrītus (adtrītus), a, um, PAdi. m. ... ... A) im allg.: ansa, Verg.: toga, Mart.: Compar., ut rictum eius ac mentum paulo sit attritius, Cic. Verr. 4, 94. – B) ...
Tiberius , iī, m., I) ein röm. Vorname, abgekürzt ... ... F. Nero, gew. bl. Tiberius gen. – Dav.: A) Tiberēius , a, um, tiberisch, aula, Stat. silv. 3, ...
streifen , I) v. tr.; 1) nur an ... ... Oberfläche berühren: stringere; praestringere. – der Blitz streifte seine Sänfte, lecticam eius fulgur praestrinxit: sich die Hand st., manum leviter vulnerare. – 2 ...
ausarten , degenerare (von seiner Art abgehen). – degenerare in ... ... (v. Kindern). – moresmutare (die Sitten ändern). – depravari. in peius mutari od. verti (verschlechtert werden, depr. v. leb. ...
com-plōro , āvī, ātum, āre, über etw. ... ... ab alqo, Sen.: multum complorari ab alqo, Liv. epit.: complorare commisererique interitum eius, Gell.: c. inutili lamentatione fortunam gentis, Liv.: desperata complorataque res est ...
perditio , ōnis, f. (perdo), I) das Verderben ... ... 14, 11 u. 4, 18, 32 u.a. Eccl.: perditionem eius meditari, Oros. 2, 5, 5. – II) = ἀπώλεια, das ...
Qualität , natura (natürliche Beschaffenheit). – bonitas (Güte, gute Beschaffenheit, z.B. aqua eiusdem bonitatis: u. secunda bonitas). – dah. = Sorte, nota (z.B. vinum bonae, optimae notae; vinum primae, secundae notae). ...
Aphareus , ī, m. (Ἀφαρεύς ... ... I) ein König der Messenier, Vater des Lynceus u. Idas, wov. Apharēius , a, um, apharëisch, des Aphareus, proles, Ov. met ...
Wortlaut , verba ac litterae. scriptum (die Worte u. Buchstaben, die Schrift, z.B. legis). – sententia (der Gedanke, Sinn, z.B. legis). – exemplum (Inhalt als Kopie, z.B. eius devotionis).
Iūstīnus , ī, m. (vollst. M. Iunianus Iustinus ... ... M. Iustinus Frontinus), ein röm. Historiker, der aus den Schriften des Trogus Pompeius die unter Iustinus' Namen bekannte Epitome verfertigte, wahrsch. Zeitgenosse der Antonine ...
fluentum , ī, n. (fluo), die Strömung, der Strom, umoris fluenta lubrica, Lucr.: Xanthi ... ... , Feuerstrom, Apul.: auri, Goldstrom, Apul. – übtr., eloquentiae eius fluenta, Hieron. epist. 97, 3.
tēstātus , a, um, PAdi. (v. testor), ... ... quod erat notum atque testatum, Cic.: res, Cic.: quo notior testatiorque virtus eius esset, Caes.: testatissima mirabilia, Augustin. conf. 8, 6, 10: omnia ...
dī-lōrīco , (āvī), ātum, āre (dis u. lorico), am Leibe auseinander reißen, aufreißen, eius tunicam, Cic. de or. 2, 124: diloricatis statim pannulis, Apul. ...
Urbeginn , primordium. – principium (Uranfang). – prima orīgo (erster Ursprung, z.B. urbis eius). – der U. (die Uranfänge) der Dinge, der Welt, primordia od. exordia rerum.
īn-sībilo , āre, I) intr. hineinzischen, -sausen, ... ... met. 15, 603: membris insibilat ignis, Sil. 12, 616: per os eius vox antiqui serpentis insibilat, Ps. Augustin. – II) tr. zischend ...
Buchempfehlung
Autobiografisches aus dem besonderen Verhältnis der Autorin zu Franz Grillparzer, der sie vor ihrem großen Erfolg immerwieder zum weiteren Schreiben ermutigt hatte.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro