epitomārius , iī, m. u. epitomatārius , iī, m., einer, der einen kurzen Auszug macht, Gloss. IV, 232, 27 u. 410, 32.
... in epitomen cogere, Auson. – / Latinisierte Form epitoma, Cic. ad Att. 12, 5, 3 W. Not. Tir. 76, 30: Genet. epitomae, Auson. perioch. Iliad. prooem. p. 227, 14 Schenkl: Akk. epitomam, Eutych. bei Cassiod. de orthogr. (VII) 199, 9 ...
... . Poll. XXX tyr. 30, 22: quae dispersa sunt velut in ordinem epitomata conscribo, Veget. mil. 1, 8 extr.: et cum integra vero in occulto sint, praeter nos duo profecto nemo epitomata cognoscat, Nepot. epit. Val. Max. p. 488 H.
Diophanēs , is, m. (Διοφάνη ... ... Landbau, Varro r.r. 1, 1, 8; 1, 9, 6; Epitomator des von Kassius Dionysius übersetzten Werkes des Karthagers Mago über den Ackerbau, Varro ...
breviātor , ōris, m. (brevio), I) der Abkürzer, Epitomator, Oros. 1, 8, 1. Augustin. de cons. euang. 1, 2, 4. – II) der Verfertiger eines breviarium (s.d.W.), Novell. ...
re-texo , texuī, textum, ere, I) Gewebtes ... ... Ov.: orbes, Verg.: erzählend, ordine singula, Apul.: breviter et in epitomae speciem belli Troici causam, Auson. – / Perf. auch retexi, Manil ...
2. Paulus (Paullus), ein röm. Beiname, bes. der ... ... des Papinianus, Lampr. Alex. Sev. 26, 5. – Paulus Diaconus, Epitomator des Festus. – Dav. Pauliānus , a, um, paulianisch, ...