eques , itis, c. (equus), der Reiter, I) im allg.: illum equitem sex dierum spatio transcurrisse longitudinem Italiae, Liv.: poet. = Mann u. Roß, quadrupes eques, Enn. ann. 232: u. bl. eques ...
pēs , pedis, m. ( aus *ped-s, altind. ... ... der Reiterei, Liv.: ad pedes desilire, vom Pferde springen, Caes.: deducere equitem ad pedes, absteigen lassen, Liv.: pugna ad pedes venerat, man ...
post (viell. zu altindisch paçc hinten), ... ... (Ggstz. ante), post me erat Aegina, ante me Megara, Cic.: post equitem sedet atra cura, Hor.: post hunc consequitur sollerti corde Prometheus, Catull.: collocare ...
noto , āvi, ātum, āre (aus *nōtus, dem ... ... , alqm furti et captarum pecuniarum nomine, Cic.: eos hāc subscriptione, Cic.: equitem ignominiā, Suet.: homines ignominiā notati, Cic.: a censoribus notatus, Aur. Vict ...
Mārs , Mārtis, m. (Mavors u. Mavortius, w. ... ... Cic. de off. 3, 34). – insbes., die Kampfart, equitem suo alienoque Marte pugnare, auf die ihm eigene u. auf ...
aptē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... , 38. – II) angemessen, passend, geeignet, bequem, apte locare equitem, Liv.: apte tegere, Liv.: apte facere, apte dicere, Cic.: aptius ...
1. lābor , lāpsus sum, lābī (vgl. griech. ὀ ... ... dem Falle nahe sein (s. Halm Cic. Phil. 2, 51), equitem Romanum non libidine, non turpibus impensis atque iacturis, sed experientiā patrimonii amplificandi labentem ...
lassen , I) v. tr.: A) veranlassen, machen ... ... α) lassen auf etc., z.B. die Reiterei auf den Feind l., equitem in hostem immittere. – β) lassen aus etc., d.i. herauslassen ...
cor-ruo , ruī, ruitūrus, ere (con u. ruo), ... ... homines, si stare (stehen = sich halten) non possunt, corruant, Cic.: equitem Romanum... non libidine, non turpibus impensis cupiditatum atque iacturis, sed experientiā patrimonii ...
tribus , ūs, f., I) einer der drei Stämme od. ... ... tribus = das niedere-, arme Volk, der Pöbel, equitem imitatae tribus, Flor.: in quo nasci tribus negant, Plin. – / ...
reiten , I) v. intr .equitare. equo vehi ( ... ... ein ausgezeichnetes Pferd r., equo insigni uti. – sich r. lassen, equitem pati: sich nicht r. lassen, sessorem recusare; non patientem esse sessoris ...
Pollūx , ūcis, m. (Πολυδεύ ... ... . 3, 29, 64. – dah. Castora de Polluce facere alqm = equitem de pugile, Mart. 7, 57, 1. – / Altlat. Form ...
col-loco , āvī, ātum, āre (con u. loco), ... ... omnia auxilia in summo iugo, Caes. b. G. 1, 24, 2: equitem in utroque cornu, Frontin. 2, 3, 20: milites in muro custodiae ...
ex-cutio , cussī, cussum, ere (ex u. quatio), ... ... ) jmd. von einem Orte heraus-, (her)abwerfen, equus excussit equitem, Liv.: alqm curru, Verg. u. Curt.: curru excuti, Suet.: ...
in-crepo , āvī, ātum, u. klassisch u. gew. ... ... , ausschelten, verhöhnen, nimis ferociter legatos nostros, Plaut.: Tullium nomine, Liv.: equitem clarā voce, Liv.: alqm verbis, Liv.: alqm voce gravissimā, Suet.: maledictis ...
1. dē-pello , pulī, pulsum, ere, I) hinabtreiben ... ... simulacra deorum depulsa, Cic.: defensores vallo munitionibusque, Caes.: oppidanos muris, Liv.: equitem dorso (v. Pferde), Hor.: in inferas partes depelli, Plin. – ...
1. dēsidia , ae, f. (desideo), I) das ... ... Untätigkeit (Ggstz. labor, Arbeitsamkeit), Cic. u.a.: equitem marcescere desidiā, Liv.: Plur., Lucr. 5, 48. Verg. Aen. ...
einhauen , I) v. tr.: 1) durch Hauen ... ... : in den Nachtrab ei., postremos caedere: die Reiterei ei. lassen, equitem od. equites od. equitatum immittere.
absitzen , I) v. intr. = vom Pferde absteigen ... ... zu Fuß zu fechten). – die Reiterei a. lassen, equitatum od. equitem deducere ad pedes (im Kampfe, um zu Fuß zu fechten); equitibus ...
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... posset, Liv. – m. Acc., c. fugientem, Liv.: longe progressum equitem (v. Tiger), Mela: reliquas copias Helvetiorum, Caes.: reliquos omnes equitatu ...
Buchempfehlung
Nach Caesars Ermordung macht Cleopatra Marcus Antonius zur ihrem Geliebten um ihre Macht im Ptolemäerreichs zu erhalten. Als der jedoch die Seeschlacht bei Actium verliert und die römischen Truppen des Octavius unaufhaltsam vordrängen verleitet sie Antonius zum Selbstmord.
212 Seiten, 10.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro