furiōsus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... sanus), v. Pers., si furiosus est, XII tabb. fr.: pars exercitus, Planc. in Cic. ep.: orator, Liv.: mulier iam non morbo sed ...
onerōsus , a, um (onus), I) lästig, schwer, ... ... – II) bildl., lästig, beschwerlich, collatio, Plin. ep.: exercitus voracibus impensis onerosus, Val. Max.: nec est quod verearis ne sit mihi ...
trāns-meo (trāmeo), āvī, ātum, āre, durchgehen, - ... ... limite transmeato, Apul.: freto transmeato, Amm.: absol., transmeantes terrā marique duces exercitusque, Tac. ann. 12, 62. – übtr., durchdringen, ...
certātus , ūs, m. (2. certo), das Wettkämpfen; Plur., nudi virorum certatus, Stat. silv. 3, 1, 152: crebris certatibus exercitus caesus, Jord. Rom. 219.
mellifer , fera, ferum (mel u. fero), Honig tragend, -bringend, -eintragend, apes, Ov. met. 15, 383: exercitus (apium), Claud. rapt. Pros. 2, 127.
exercitē , Adv., doch nur im Compar. (1. exercitus), mühevoll, cogitationes exercitius cogitare, Apul. met. 11, 29.
īn-solitus , a, um, I) aktiv = einer Sache ... ... equi, Liv. – m. ad u. Akk., insolitus ad laborem exercitus, Caes. b. c. 3, 85, 2. – m. Infin ...
spectātor , ōris, m. (specto), I) der Anseher ... ... unicus spectator caeli siderumque, Liv.: quasi spectatores superarum rerum atque caelestium, Cic.: Albanus exercitus, spectator certaminis, Liv.: certaminis, cui destinatur frequens spectator (von angehenden Rednern ...
salūtātio , ōnis, f. (saluto), I) das Grüßen ... ... militari facere, militärisch grüßen, Auct. b. Afr.: u. so inter exercitus salutationem factam, Liv.: salutationem reddere, wieder grüßen, Tac. (u. ...
prōductio , ōnis, f. (produco), I) das Hervorführen, Ausrückenlassen, utriusque exercitus, Dict. 2, 38. – II) die Ausdehnung, die Verlängerung, a) eines Wortes durch Ansatz einer Silbe, Cic. top ...
praedātor , ōris, m. (praedor), der Beutemacher, Plünderer ... ... I) eig., verb. praedatores direptoresque, Cic.: vexatores ac praedatores, Cic.: exercitus pr. ex sociis, die B. plünderndes, Sall.: praed. ales Iovis ...
dīspersio , ōnis, f. (dispergo), die Zerstreuung, I) im allg.: a) aktiv: exercitus, Isid. 18, 2, 7: populi, gentis, Tert. adv. Iud. 13. – b) passiv = das Zerstreutsein, pascentium ...
cōnfector , ōris, m. (conficio), I) der Verfertiger ... ... Vict. Vit.: negotiorum, Cic.: totius belli, Cic.; vgl. dux et exercitus tanti belli c., Tac. ann. 14, 39. – II) der ...
prōlūdium , iī, n. (proludo), das Vorspiel, ... ... Amm. 28, 1, 10. – b) der Soldaten, cotidiana proludia exercitus, Amm. 14, 11, 3: proludia continua rei castrensis et armaturae, Amm ...
tīrōcinium , iī, n. (tiro), I) der erste ... ... Unerfahrenheit, a) eig.: iuvenis, Liv.: militiae, Val. Max.: propter exercitus paucitatem et tirocinium, Auct. b. Afr.: tirocinia militum imbuere, die U ...
repentīnus , a, um (repens), plötzlich, plötzlich aufgetaucht (emporgekommen), unvermutet, amor, Cic.: adventus, Caes.: exercitus, in Eile ausgehoben, Liv.: venenum, schnell wirkendes, Tac.: heres, Cic.: ignoti homines et repentini, Cic. Brut. 242; ...
multiplico , āvī, ātum, āre (multiplex), I) vervielfältigen, vermehren, vergrößern, exercitus, verstärken, Liv.: auxilia (die Hilfstruppen), Planc. in Cic. ep.: aes alienum, Caes.: terror multiplicatus, Liv.: usuras, Nep. (vgl. ...
subitārius , a, um (subitus), was plötzlich-, in Hast geschieht ... ... dringend (dringlich), eilig, aedificia, in Eile erbaut, Tac.: exercitus, milites, legiones, schnell ausgehoben, -zusammengebracht, Liv.: dictio, aus ...
sēmitēctus , a, um (semi u. tego), halbbedeckt ... ... nudae scapulae aut semitectae, Sen. de vit. beat. 25, 2: semit. exercitus, Amm.: Diana semitectis femoribus, die hochgeschürzte, Arnob.
tripartītus od. (jetzt gew.) tripertītus , a, um ... ... , dreiteilig, dreifach, verba, Varro: philosophia Sen. ep.: anima, Apul.: exercitus, Tac.: divisio, Cic.: causa, Cic.: tripertito agmine, in drei Marschkolonnen ...
Buchempfehlung
Therese gibt sich nach dem frühen Verfall ihrer Familie beliebigen Liebschaften hin, bekommt ungewollt einen Sohn, den sie in Pflege gibt. Als der später als junger Mann Geld von ihr fordert, kommt es zur Trgödie in diesem Beziehungsroman aus der versunkenen Welt des Fin de siècle.
226 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro