meditor , ātus sum, āri (griech. μέδομαι, ich bin ... ... hist. 4, 76. – absol., m. extra forum, Cic.: Demosthenes perfecit meditando, ut etc., Cic. – v. lebl. Subjj., semina meditantur ...
propero , āvī, ātum, āre (properus), I) intr. vom ... ... , amitto, Cic.: ex nuntiis cunctabundus aut properans, Tac.: ad Dyrrhachium finem properandi fecit, Caes.: properato opus est, es ist Eile nötig, spute dich, ...
perītus , a, um (eig. Partic. v. perior ... ... iuris peritissimus, Cic.: matheseos peritissimus, Spart.: tuendae civitatis peritissimus, Cic.: peritissimos belli fecit, Nep. – γ) m. Abl.: bello, Vell.: arte fabricā, ...
co-arguo , guī, gūtum, aber guitūrus, ere (com ... ... Subjj., quam (legem) aut usus coarguit, aut status aliquis rei publicae inutilem fecit, Liv.: quod fici coarguunt, Plin. – b) eine Pers. ...
ī-gnārus , a, um (in u. gnarus), I) ... ... ignaris omni bus, parare quae mox usui forent, Sall.: quem ignarum inermumque centurio confecit, Tac. – subst., ab imperito dicendi ignaroque, Cic.: Superl., an ...
audācia , ae, f. (audax), die Kühnheit, ... ... Pseud. 1298: m. Genet. Gerund., aliis timor hostium audaciam ingrediendi flumen fecit, Liv. 21, 56, 5. – meton. = Wagnis, ...
officio , fēcī, fectum, ere (ob u. facio), I ... ... Lucr. 1, 977 u. Liv. 4, 31, 5 jetzt effecit). – II) darübermachen, proprio colori novum, Paul. ex Fest. ...
ex-spīro , āvī, ātum, āre, I) tr. herausblasen ... ... 7 1, 561). – bildl., erlöschen, ne res publica exspiraret effecit, Val. Max. 3, 2, 18: exspirante iam libertate, Plin. pan ...
ēluviēs , ēī, f. (eluo), die Ausspülung, ... ... – absol., die Überschwemmung, Überflutung, quod fuit campus, vallem decursus aquarum fecit; et eluvie mons est deductus in aequor, Ov. met. 15, 267. ...
lībella , ae, f. (Demin. v. libra), I) ... ... Silberrechnung = dem zehnten Teile eines sestertius, dh. das Zehntel, fecit te (heredem) ex libella, me ex teruncio, hat dich zum Erben ...
cupiēns , entis (cupio), I) Partic. Praes., s. ... ... hist. fr. inc. 32 (5, 15): naturam hominis deus veri adipiscendi cupientissimam fecit, Lact. 3, 1, 7: u. absol., Marius cupientissimā plebe ...
patēsco , patuī, ere (Inchoat. v. pateo), geöffnet ... ... (aber Cic. Phil. 14, 15 jetzt quae [Akk.] res patefecit). – II) prägn., sich ausdehnen, sich erstrecken, via ...
odiōsus , a, um (odium), Ärgernis gebend, -erregend, ... ... , 4. – / Nep. Alc. 2, 4 jetzt multa delicate iocoseque fecit. – Archaist. Schreibung odiossus ( aus odionsus), s. Brix ...
ectypus , a, um (εκτυπος), ... ... Rameos, Plin. 37, 173. – neutr. plur. subst., postea ectypa fecit, erhabene Arbeit, Reliefs, Plin. 35, 152. (vgl. Otfr. ...
venusto , āvī, ātum, āre (venustus), anmutig machen, schmücken ... ... et gratiam corporis venustaret, Ambros. de off. 1, 18, 77: ideo primo fecit (terram) deus, postea venustavit, Ambros. hexaëm. 1, 7. no. ...
polītus , a, um, PAdi. (v. polio), I) ... ... epistula, Plin. ep.: politior humanitas, Cic.: iudicium, Cic.: Apelles politissimā arte perfecit etc., Cic.: (homo) omni doctrinā politissimus, Cic.
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... intrans.), cum agger altiore aquā contineri non posset, Caes.: quas membranas natura firmas fecit, ut continerentur (zusammenhielten = nicht auseinander gingen od. sich nicht verschöben), ...
... conficit angoribus, Cic.: nos in foro, in amicorum negotiis res ipsa ante confecit, quam etc., Cic.: maerore se conficiens, Cic. – Dft im ... ... ipsae conficiunt, Liv.: quae (accusandi rabies) omni civili bello gravius togatam civitatem confecit, setzte schwerer zu als usw., Sen.: quid affert ...
mōmentum , ī, n. (aus *movimentum, zu moveo ... ... Liv.: u. so haud parvum momentum ad animum eius moliendum adventus Hannibalis fecit, Liv. – ut pater in se minimum m. ad favorem conciliandum esset, ...
iūdicium , iī, n. (iūdex, iūdico), I) als publiz ... ... . so nihil possumus iudicare, nisi quod est nostri iudicii, Cic.: vestrûm iudicium fecit, er hat das U. euch anheimgestellt, Ter.: i. difficile est, ...
Buchempfehlung
Zwei späte Novellen der Autorin, die feststellte: »Eine gescheite Frau hat Millionen geborener Feinde: alle dummen Männer.«
72 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro