eho , Interj., um jmd. zu unterpellieren, he! heda du! höre einmal! sage einmal! Komik.: verstärkt ehodum! Ter.
pardus , ī, m. (πάρδος), ... ... Iuven. 11, 123. Iul. Val. 3, 19 (17): pardorum est felire, Suet. fr. 161. p. 247, 5 R.; vgl. Anthol ...
appellātor , ōris, m. (1. appello), der ... ... . – zur Kaiserzt. = der Berufung Einlegende, der Appellierende, der Appellant, ICt.
cūra , ae, f. (arch. coira aus *coisa ... ... privata, Liv. – cum cura, zB. saucios reficere, Liv.: omnes milites sepelire, Curt.: omnia speculari, Liv.: so auch cum magna cura, zB. ...
sitis , is, Akk. im, Abl. ī, bei ... ... u. Solin., sitim suam sedare, Val. Max.: cibo et potione famem sitimque depeliere, Cic.: cibus famem sedet, potio sitim exstinguat, Sen. – 2) ...
dē-voco , āvī, ātum, āre, I) herabrufen, herabkommen ... ... , 3. – übtr., dev. rem ad populum, an das V. appellieren, Val. Max.: sese suas exercitusque fortunas in dubium non devocaturum, er ...
ita-que , Adv., I) eig. = et ita, ... ... Itaque T. Labienum in Treviros cum equitatu mittit, Caes.: nemo ausus est eum sepelire. Itaque a servis sepultus est, Nep. – verb. itaque ergo, ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... alqm funerare, Sen., statuam statuere, Suet.: u. so collatis quadrantibus alqm sepelire, Aur. Vict. – c. pecuniam, pecunias, Cic.: tributi minus, Liv ...
1. ap-pello (ad-pello), āvī, ātum, āre ( ... ... Cic. Verr. 4, 146). – in der Kaiserzt. an jmd. appellieren, ab alqo, Quint.: a od. ex sententia, ICt.: ad ...
... , an eine höhere Instanz appellieren, a) eig.: α) zur Zeit der Republik an ... ... b) übtr., an jmd. od. etw. appellieren, sich auf jmd. od. etw. berufen, ...
ob-sequor , secūtus sum, sequī, I) jmdm. ... ... , senatui obsequebantur, Liv. 42, 21, 1: obsecutus est, ut sepeliret (corpus), Augustin. serm. 44, 7. – 2) insbes.: a ...
sepultūra , ae, f. (sepelio), das Zur-Ruhe-Bringen eines Toten, a) die Beisetzung, Bestattung eines Toten, das ... ... 5, 1. ext. 6. Tac. ann. 2, 73; vgl. sepelire u. sepulcrum.
... .: est provocatio, man kann (darf) appellieren, Liv.: provocationem ad populum et a regibus fuisse, Sen.: magistratus ... ... poena sine provocatione, gegen die der zu Bestrafende nicht an eine andere Behörde appellieren kann, Cic. – Plur., provocationes omnium rerum (in allen ...