2. occido , cidī, cāsum, ere (ob u. cado ... ... gehen, -sein, sin plane occidimus, Cic.: ego occidi planissume, Plaut.: perire aut occidere, Tac.: spes occidit, Hor.: beneficia vestra occasura esse, Cic.: ...
hiātus , ūs, m. (hio), die weit offenstehende, tief ... ... 42: gladiatorii spectaculi, Augustin. conf. 6, 8: Plur., novos hiatus aperire, immer den gierigen Rachen offen haben, Amm. 29, 1, 19. ...
plango , plānxī, plānctum, ere (vgl. πλήσσω u. ... ... Trauer an die Brust usw. schlagen, A) eig.: caput ferire, femina plangere, Cic. or. de aere al. Milon. 2. fr. ...
probēe , Adv. (probus), I) wohl, ganz gut, ... ... (s. Brix Plaut. capt. 266), pr. errare, Plaut.: perire, Plaut.: emungere hominem, Plaut.: tui similis est probe, sehr ähnlich, ...
asȳlum , ī, n. (ἄσυλον), ... ... religione eo iure sancto, quo sunt templa, quae asyla Graeci appellant, Liv.: asylum aperire, Liv., constituere, Schol. Iuv. u. Lact.: asyla statuere, Tac ...
fūstis , is, Abl. ī, u. e, m ... ... s. fūstuārium), centurionem fusti percutere, Vell.: decimum quemque fusti necare od. ferire, Tac. – / Über den Abl. sing. s. Neue-Wagener ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... Ggstz. libri missarum litterarum), Cic.: litterae tuae mihi somnum attulerunt, Cic.: litteras aperire, Cic.: alqm crebris litteris appellare, Cic.: litteras approbare (als den seinigen ...
pecūnia , ae, f. (v. pecus, weil der ... ... , B, 1: perdere pecuniam, Gell.: tantam pecuniam populi Romani tam brevi tempore perire potuisse, Cic.: permutare (in Wechsel umsetzen) pecuniam, Cic.: perscribere pecuniam ...
occāsio , ōnis, f. (v. occāsum, dem Supinum ... ... amissā proximi temporis occasione, den nächsten günstigen Augenblick, Auct. b. Alex.: aperire occasionem, Liv.: aucupari fortuito oblatam occasionem, Auct. b. Afr.: arripere occasionem ...
pōstulo , āvī, ātum, āre (posco), etw. von jmd. ... ... Dräger Hist. Synt. 2 2, 411), tuum nefarium facinus peiore facinore operire postulas, Cato fr.: domo prohibere me postulas, Plaut.: nec postulabat nunc quisquam ...
māteria , ae, f. u. māteriēs , ēī, f ... ... quanta ad maximas res opportunitas in animis inesset hominum, Cic.: non sum materiā digna perire tuā, Naturell (hartes, empfindungsloses), Ov. – / Archaist. Genet. ...
dē-stino , āvī, ātum, āre (*stanāre, abgel. v. ... ... 3, 18), velut destinatum petentes, Liv.: destinatum configere, Dict.: certo ictu destinata ferire, Curt. – serrā per destinata currente, in der vorgeschriebenen Linie, Sen ...
cupidus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... cupidus, nostri amantissimus, Cic.: tales viros, tam cupidos sui... crudelissime perire voluit, Cic.: homo nostri cupidissimus, Cic. – absol. subst., sive ...
dē-fīnio , īvī u. iī, ītum, īre, I) ... ... rem latentem od. res involutas definiendo explicare, Cic.: rei involutae notitiam definiendo aperire, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, placet ante definire, ...
1. decimus (decumus), a, um, der zehnte, ... ... Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, ...
propero , āvī, ātum, āre (properus), I) intr. vom ... ... adiungi generum miro properabat amors, Verg. Aen. 7, 57: se quisque hostem ferire properabat, Sall. Cat. 7, 6: m. folg. ut u ...
secūris , is, Akk. im, Abl. ī, f ... ... zum Köpfen, Hinrichten der Verbrecher, admota cervicibus meis securis, Sen. rhet.: securi ferire, percutere, mit dem Beile hinrichten, Cic.: saevus securi Torquatus, der ...
ambāges , is, f. (Nomin. Sing. Tac. hist. ... ... obscuras verborum ambages fate cecinit (v. der Pythia ), Val. Max.: ambages aperire, Tac.: Macroni non abditā ambage exprobravit, Tac.: hāc facti ambage, Plin.: ...
sēcūrus , a, um (1. se u. cura), ... ... Hor. – mit folg. Acc. u. Infin., nihil sibi posse perire securus, Min. Fel. 36, 9. – non sec. m. folg ...
re-perio , repperī, repertum, īre (re u. per ... ... verum, Ter.: quibus (armis) quemadmodum salutariter uterentur, non reperiebant, Cic.: neque reperire poterat, quanta esset etc., erfahren, Caes. – m. dopp. ...
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro