proficīsco , Plaut. mil. 1329: proficisceret, Turpil. com. 81.
proficīsco , ere, s. pro-ficīscor a. E. /.
pro-ficīscor , fectus sum, ficīscī (Inchoat. v. proficio), sich vorwärts ... ... visere, Gell. 16, 19, 5. – absol., statim proficiscitur, Sall.: me in Asiam persequens proficiscitur, Ter.: constituerunt ea, quae ad proficiscendum pertinerent, comparare, Caes. – ...
clam (altlat. calim, zu cēlāre; vgl. ... ... (Ggstz. palam), I) Adv., clam et palam coeptis obviam ire, Liv.: proficisci clam furtim, Liv.: plura c. removere, Cic.: haud clam tulit iram, ...
ūsque , Adv. (vgl. ūspiam), auf jedem Punkte, ... ... ) vom Raume: a) m. Praepp.: usque a mari supero Romam proficisci, Cic.: ex omnibus spectaculis usque a Capitolio plausus excitatus, Cic.: usque ex ...
eōdem , Adv., I) der alte Dat ... ... auf ebendenselben Punkt, a) eig.: alqm eodem mittere, Caes.: eodem proficisci, perfugere, Nep.: ipse eodem, unde redierat, proficiscitur, Caes.: bildl., ego pol te redigam eodem, unde orta es, ...
2. status , ūs, m. (sto), das Stehen ... ... 1) im allg.: status, incessus, sessio, Cic.: erectus, Cic.: artificis status ipse fuit, selbst die Stellung war die eines Künstlers, Ov. ...
Persae , ārum, m. (Πέρσαι), ... ... b. Cic. u.a.: meton. = Persien, in Persas proficisci, Nep. Pelop. 4, 3; poet. = die Parther, ...
cursor , ōris, m. (curro), der Läufer, Schnelläufer, I) eig.: a) als Wettläufer: cursor ad Olympia proficisci cogitans, Cic.: cursor cretam prior contingit, Sen.: quomodo palaestricus ille (magister) ...
ob-viam , Adv., in den Weg = entgegen, ... ... . procedere, Cic. u.a., od. occedere, Plaut., od. proficisci, Caes., od. se ferre, Cic., od. se offerre, ...
opifex , ficis, c. (opus u. facio), I) Werkmeister, Verfasser, Arbeiter ... ... Cic. u.a.: institores opificesque, Liv.: opifices atque servitia, Sall.: opificis socius (Gehilfe), Macr.: opifex ferri, Aur. Vict., ferrarius, Treb. ...
mātūrē , Adv. (maturus), I) zeitig = zur gehörigen-, ... ... früh, bald, schleunig, senem fieri, Cic.: mature u. maturius proficisci, Caes.: alqo maturius venire, Cic.: maturissime rem vindicare, Cic.: quam maturrime ...
forfex , ficis, c. = φαλίς (Gloss.), die Schere, I) eig.: A) im allg., Cels. 7, 21, 1. Col. 12, 44, 4: zur Wollschur, Calp. ecl. 5, 74. – B) ...
scītum , ī, n. (scisco), I) die Verordnung ... ... u. Liv.: scitum plebis, populi, Liv.: scita patrum plebisque, Prud.: scita pontificis, Liv.: scita ac iussa nostra, Cic.: decemviralia scita, Arnob.: Ctesiphon scitum ...
artifex , ficis, c. (ars u. facio), ... ... , 125. Ov. met. 6, 615. Iuven. 4, 18: scelus artificis, Schelm u. Schurke, Verg. Aen. 11, 407. ... ... (Mund), Iuven. 10, 238: vir tam artificis ingenii, von solchem Kunstgeschick, Plin. 8 ...
ad-venio , vēnī, ventum, īre, herzu-, hinkommen, ankommen (Ggstz. abire, exire, proficisci), I) eig.: a) von Menschen, absol., advenis modo? Cic.: in tempore advenis, Plaut.: in tempore ipso mi advenis, Ter.: ...
vēnātio , ōnis, f. (venor), I) das Jagen ... ... venationi datur, Plin. ep.: Suebi multum sunt in venationibus, Caes.: ad venationem proficisci, Fronto: venationem semper cum amicis participavit, Spartian. – 2) meton., ...
statēra , ae, f. (στατήρ), ... ... mit als ohne Schalen, a) eig., Vitr. u. Suet.: aurificis, Cic.: stateras dolosas et mensuras duplices habere, Augustin. serm. 105, 2 ...
aurifex , ficis, m. (aurum u. facio), der Goldarbeiter, Goldschmied, ... ... , 3951: aurif. de sacra via, Corp. inscr. Lat. 6, 9207: aurificis statera, Cic. de or. 2, 159: Plur. aurifices neben ...
rugītus , ūs, m. (rugio), I) das Brüllen ... ... 19, 5: rug. leoninus, Iul. Val. 1, 9 (17): canes terrificis latratibus ultra rugitus insanientes, Solin. 15, 7. – II) übtr., ...
Buchempfehlung
Camilla und Maria, zwei Schwestern, die unteschiedlicher kaum sein könnten; eine begnadete Violinistin und eine hemdsärmelige Gärtnerin. Als Alfred sich in Maria verliebt, weist diese ihn ab weil sie weiß, dass Camilla ihn liebt. Die Kunst und das bürgerliche Leben. Ein Gegensatz, der Stifter zeit seines Schaffens begleitet, künstlerisch wie lebensweltlich, und in dieser Allegorie erneuten Ausdruck findet.
114 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro