praefīdēns , entis (prae u. fido), zu sehr vertrauend, sibi, allzu selbstvertrauend, allzu vermessen, Cic. de off. 1, 90. Tragic. poët. vet. b. Cic. de or. 3, 166. Augustin. in psalm. 103 ...
per-fidēlis , e, ganz zuverlässig, Cic. ad Att. 2, 19. § 5: m. in u. Akk., in amicos perfidelis, Aur. Vict. de Caes. 13, 8.
fidedictor , ōris, m. (v. fidedico, d.i. fideiubeo), der Gutsager, Bürge, Bonif. in Augustin. epist. 98, 7.
fideiussor , ōris, m. (fideiubeo), der Bürge, Donat. ad Ter. eun. 1, 2, 59. Ambros. de Tob. 23, 89. Gaius inst. 3, 115 u.a. ICt.
fideiussio , ōnis, f. (fideiubeo), das Gutsagen, die Bürgschaft, Firm. math. 3, 11, 16. p. 180, 8 Kr. u. Sk. u. ICt.
cōnfidēlis , is, m., einer, der denselben Glauben hat, Cassiod. hist. 9, 3.
cōnfīdentia , ae, f. (confidens), die Zuversicht, I) ... ... etw., nusquam stabulumst (eine Unterkunft) confidentiae, Plaut. most. 350: confidentiam afferre hominibus, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 9 ... ... ), scapularum, Plaut. asin. 547. – confidentia est (= confido) mit folg. Acc. u ...
cōnfīdenter , Adv. m. Compar. u. Superl. ... ... rhet. 1, 8. – Kompar. cōnfīdentius, Plaut. Poen. 62. Cic. de orat. 2, 28 u. Cael. 44: Superl. cōnfidentissimē, Cornif. ...
īnfidēlitās , ātis, f. (infidelis), I) die Untreue, Unehrlichkeit, Unzuverlässigkeit, Unredlichkeit, ... ... eius, Planc. bei Cic.: Plur., vide, quantae (sint) infidelitates in amicitiis, Cic. Mil. 69. – II) insbes., der ...
diffīdentia , ae, f. (diffido), der Mangel ... ... an Selbstvertrauen (Ggstz. confidentia), Cic.: d. copiarum, in usw., Suet.: rei (in od. auf Erfolg), Sall.: vigilias ipse circumire, non tam diffidentiā (aus M.) futura, quae imperavisset ...
diffīdenter , Adv. (diffidens), mit Mißtrauen gegen sich, ängstlich, altera timide et d. attingere ... ... . incedere et trepide, Amm. 26, 7, 13: Compar., multo timidius ac diffidentius bella Pontica ingressus, Iustin. 38, 7, 4.
īnfidēliter , Adv. (infidelis), ungetreu, unredlich, Cic. ep. ad Brut. 2, 1, 2. Vulg. Isai. 21, 2: Superl. infidelissime, Salv. c. avar. 3, 13. § 58 H.
fideprōmitto , ere (fides u. promitto), Bürgschaft verheißen, gutsagen, Gaius inst. 3, 116.
prae-fīdenter , Adv., sehr vermessen, Compar. praefidentius, Augustin. epist. 155, 5.
fideicommitto , mīsī, missum, ere = fidei (alcis) committo, jmdm. ... ... eine Verordnung hinterlassen usw., avia fideicommiserat, ut etc., ICt.: fideicommittere a patre, a patrono, ICt.: fideicommissa libertas, ICt. – Partic. subst., fideicommissum , ī, n., das Fideikommiß, d.i ...
fideprōmissor (fideipromissor), ōris, m. (fidepromitto), der Bürge, Gaius inst. 3, 115 sqq. Vgl. Gloss. ›fideipromissor, πιστικελευστής‹.
fideiussōrius , a, um (fideiubeo), den Bürgen od. die Bürgschaftbetreffend, Bürgschafts-, causa, African. dig. 46, 3, 38. § 5.
cōn-fideiussor , ōris, m., der Mitbürge, ICt.
fideicommissum , ī, n., s. fideicommitto.
fideiprōmissor , s. fideprōmissor.
Buchempfehlung
Als Blaise Pascal stirbt hinterlässt er rund 1000 ungeordnete Zettel, die er in den letzten Jahren vor seinem frühen Tode als Skizze für ein großes Werk zur Verteidigung des christlichen Glaubens angelegt hatte. In akribischer Feinarbeit wurde aus den nachgelassenen Fragmenten 1670 die sogenannte Port-Royal-Ausgabe, die 1710 erstmalig ins Deutsche übersetzt wurde. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Karl Adolf Blech von 1840.
246 Seiten, 9.80 Euro