Online-Bibliothek

com-minor , ātus sum, ārī, a) absol., ... ... alqm, Paul. dig. 1, 15, 3. § 1: c. et terrere filium, Ulp. dig. 1, 16, 9. § 3.

ē-mancipo (arch). ēmancupo), āvī, ātum, āre, I ... ... Gewalt in die eines andern entlassen jmdm. überlassen, filium in adoptionem, Cic.: in patris potestatem emancipatam filiam adoptionis fraude revocaverat, Plin. ...

cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... , Vitr. – m. dopp. Acc., a quo regem et se et filium suum constitutos esse, Cic.: Commium regem ibi, Caes.: Cavarinum apud eos regem ...

praeter-eo , īvī u. öfter iī, itum, īre, ... ... Plaut.: dignos, Cic.: Philippus et Marcellus praetereuntur, gehen leer aus, Caes.: filium fratris (im Testamente), Cic.: me quoque Romani praeteriere patres, Ov. ...

inter-rogo , āvī, ātum, āre, fragen, befragen, ... ... has urbes‹ dici oporteret, Gell.: cum milites per cruciatus interrogarent (eum), ubi filium occuleret, Tac.: interrogabant ab illis, qui essent, quid (weshalb) venissent ...

moderātio , ōnis, f. (moderor), das Mäßigen, ... ... moderatio imperii, Liv.: melior moderatio et nonnumquam etiam patientia, Quint.: alia patris adversus filium, tutoris adversus pupillum, mariti adversus uxorem moderatio est, Quint. – B) ...

venerātio , ōnis, f. (veneror), I) aktiv = die ... ... maiestate veneratio est, Curt.: quae illi plurimum venerationis acquirunt, Plin. ep.: Titum filium ad venerationem cultumque eius (um ihm seine Ehrerbietung u. Ergebenheit zu beweisen) ...

neutiquam u. (vorklass.) getrennt ne utiquam (gelesen ... ... placere, probare, putare, arbitrari, videri, unser eben gar nicht, filium tuum quod redimere se ait, id ne utiquam mihi placet, Plaut.: usque ...

triennium , iī, n. (tres u. annus), ein ... ... triennium distuli, Curt.: Veientibus annorum viginti indutiae datae et Aequis triennii, Liv.: Euthymenis filium tria cubita triennio accrevisse, absumptum contractione membrorum subitā triennio circumacto, Plin.: toto ...

circum-fero , tulī, lātum, ferre, rings herumtragen, ... ... 6, 1, 4: clamor circumlatus, d. rings ertönende, Liv. – filium suis manibus, Quint.: laevā clipeum ad ictus, herumfahren lassen, den Streichen ...

re-concilio , āvī, ātum, āre, I) (nach concilio ... ... übh.: inimicos in gratiam, versöhnen, Cic.: ebenso eos (patrem et filium) in gratiam, Liv. – b) prägn., wieder versöhnen, - ...

interficio , fēcī, fectum, ere (inter u. facio), 1 ... ... (um), alqm paene vitā et lumine, Plaut. truc. 518: virum et filium eodem tempore venenis clam datis vitā, Gell. 12, 7, 2. – ...

cōgnōminis , e, Abl. e (cognomen), I) gleichnamig ... ... m. Dat., cognomine Insubribus pago, Liv.: cognominem patriae suae Salamina, Vell.: filium cognominem sibi, Suet.: populares suos socero cognomines fecit, Serv. – II) ...

animadverto (animadvorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere ( aus ... ... Vergehens, in iudices quosdam, Cic.: in alqm iure, Cic.: patrio iure in filium, Liv.: impers., sortitione animadvertitur in quosdam, Cic.: die Partic ...

magistrātus , ūs, m. (magister), I) das Amt ... ... -ihrem Konsulate, Nep. – Ggstz., magistratus an privatus, Quint.: inter filium magistratum et patrem privatum, Gell. – Sing. kollektiv = das Beamtenkollegium, ...

assevērātio (adsevērātio), ōnis, f. (assevero), der angewandte ... ... Tac. ann. 4, 19 (vgl. 6, 2): qui se Persei filium ingenti asseveratione mentiretur, Liv. epit. 48. – dah. auch der ...

contubernālis , is, c. (con u. taberna), der ... ... Pompeio pro consule c., Cic.: fuit in Creta postea c. Saturnini, Cic.: filium contubernalem habere perpetuum, Frontin. – Ironisch, contubernales praeclarae, v. Buhlerinnen ...