stürmen , I) v. intr.: a) im allg.: ... ... auf dem Meere, mare ventis saevire coepit. – an die Tür st., fores od. ostium pulsare. – aus einem Orte st., se proripere ...
ē-nūntio , āvī, ātum, āre, I) mitteilen, berichten ... ... apud homines familiarissimos, Cic.: enuntiare consuli satis habuit, quā noctis horā egressurus hostis foret, Liv.- scheinbar absol., orare coepit, ne enuntiaret, Nep.: iureiurando, ...
Bereich , locus (Raum, z. B. Ber. des Himmels ... ... in alqa re (sich gleichs. um etw. drehen, z. B. in forensibus rebus civilibusque); pertinere ad alqd (sich auf etw. erstrecken, beziehen, z ...
īnsānia , ae, f. (insanus), die Vernunftlosigkeit, Tollheit ... ... populares (der Demokraten), Cic.: noli putare tolerabiles horum insanias nec unius modi fore, Cic. – b) übtr., der Unsinn bei etw., ...
aerātus , a, um (aes), I) mit Metall versehen, ... ... aus Erz, ehern, manuis compedes, Varr. fr.: pila, catenae, Prop.: fores, Tibull.: securis, Verg.: bildl., ehern = erzfest, nodi ...
im-pendo , pendī, pēnsum, ere (in u. pendo), ... ... tam amentes, ut operam, curam, pecuniam impendant in eas res, quas vobis gratas fore non arbitrentur, Cic.: ad incertum casum et eventum certus quotannis labor et certus ...
ex-pando , pandī, pānsum u. passum, ere, ... ... per ordinem expandere (Ggstz. in unum acervum dare), Sen. – expassae delubri fores, weit aufgetan, -geöffnet, Tac. – refl. se exp. ...
dīritās , ātis, f. (dirus), I) das Grausige ... ... , die grausige Gefahr (vgl. δεινόν), si qua diritas invecta foret, Cic. poët. Tusc. 3, 29. – II) übtr., das ...
getrost , fidens (voll Selbstvertrauen, beherzt). – securus ( ... ... Hoffnung, daß etc., confido mit folg. Akk. u. Infin.; confido fore, ut etc. – g. sein, g. Mut haben. animo bono ...
in-audio (archaist. indaudio), īvī od. iī, ītum, īre, etw. ins Gehör eingehen lassen, etw. als Nachricht, bes. ... ... mit folg. Acc. u. Infin., Plaut.: dah. re inauditā fore, ut etc., Cic.
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... einmal einen Ruck getan, Vell.: et ais, si una littera commota sit, fore, tota ut labet disciplina; utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere ...
condicio , ōnis f. (condīco), A) im weitern Sinne = ... ... seid ihr jetzt nicht mehr in der Lage, Sall. fr.: quae condicio belli foret, Sall.: miseriore ac duriore condicione postea cum alqo decertare cogi, Caes.: pari ...
ex-specto (expecto), āvī, ātum, āre, nach einem Ggstde ... ... verb., quid mi hic affers, quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore? Ter. Phorm. 1025: mit cupio verb., quod ego exspecto ...
cōn-firmo , āvī, ātum, āre, befestigen, I) ... ... ego me rei publicae causā suscepisse confirmo, Cic.: medicus plane confirmat propediem te valentem fore, Cic.: se suis copiis suoque exercitu illis regna conciliaturum confirmat, Caes.: de ...
dēfōrmis , is, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... est consumpti illius (spiritus) sonus, Quint.: hoc (dadurch) orationem magis deformem fore, Quint. – B) übtr.: a) v. Pers.u. persönl ...
conclūdo , clūsi, clūsum, ere (con u. cludo = ... ... m. in u. Abl., conclusam hic uxorem habeo saevam, Ter.: si forent conclusi in cavea, ut pulli gallinacei, Plaut. ( aber Cic. Tim. ...
con-vello , vellī u. (selten) vulsī, vulsum, ere ... ... convellere posse, Hirt. b. G.: pedem mensae, Ov.: c. repagula, effringere fores, Cic.: c. spolia hostium affixa templis, Val. Max.: alterius (arboris) ...
circum-eo u. circu-eo , īvī u. gew ... ... quemque nominans appellat, Sall. Cat. 59, 5. – mit Acc., omnes fores aedificii, Nep.: tentoria, Auson.: Graeciam, in Gr. umherreisen, Liv.: ...
de-inceps , Adi. u. Adv. (dein u. ... ... Valerius Potitus, Liv.: quos (tres fratres) video deinc. tribunos plebis per triennium fore, Cic.: in Originibus dixit Cato morem apud maiores hunc epularum fuisse, ut ...
... ich habe od. hege begründete H., daß etc., recte sperare possum fore, ut etc.; od. recte sperare possum mit Akk. u. ... ... ich gebe mich der H. hin, daß etc., sperare coepi fore, ut etc.: H. gewähren, geben, daß etc., ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro