inter-itus , ūs, m. (intereo), der Untergang, ... ... Max.: m. Abl. (durch), exercitus nostri interitus ferro, fame, frigore, pestilentiā, Cic. Pis. 40: Plur., ortus, interitus, Cic. ...
maestitia , ae, f. (maestus), I) die Traurigkeit ... ... Cic. – II) übtr., die Traurigkeit = traurige Beschaffenheit, frigorum, Colum. 7, 3, 11: orationis quasi maestitiam sequi, dem Ausdruck ...
obstupēsco (obstipēsco, opstipēsco), stupuī (stipuī), ere, betäubt werden ... ... , 29 u. 30. – m. Abl. (durch), vel frigore maxillae obstupuerint, Pelagon. veterin. 17 (270 Ihm). – II) geistig: ...
as-suēfacio (ad-suēfacio), fēcī, factum, ere (*assueo u ... ... Cic.: puro sermone assuefacta domus, Cic.: genere quodam pugnae assuefacti, Caes.: assuefacti frigore et fame et siti ac vigiliis perferendis, Cic. – mit Dat., ...
flagrantia , ae, f. (flagro), das Flammen ... ... Ambros. de Elia 21, 19: Plur., aestatis flagrantiae (Ggstz. hiemalia frigora), Arnob. 2, 17. – b) das Funkeln der ...
con-dolēsco , doluī, ere (Inchoat. zu condoleo), I) ... ... Körpergliedern u. dgl., si pes condoluit, si dens, Cic.: si condoluit tentatum frigore corpus, Hor.: simulat subito condoluisse caput, Tibull.: ulcera ad levem tactum condolescunt ...
angiportum , ī, n., u. (seltener) angiportus , ... ... omnes angiportusque constraverat, Cic.: homines in angiportis et plateis non possunt consistere propter vehementiam frigoris, Vitr. – / Über die Formen vgl. Neue-Wagener Formenl. 3 ...
in-temperiēs , ēī, f., die ungemäßigte Beschaffenheit, ... ... , maßlose Regengüsse, Liv.: verna intemperies (die unbeständige Frühlingswitterung) varians calores frigoraque, Liv. – II) übtr.: A) ein Ungewitter ...
ob-stupefacio , fēcī, factum, ere, betäuben, erstarren ... ... hebetatis artubus, Val. Max. 3, 8. ext. 6: Macedo miles nimio frigore obstupefactus, Val. Max. 5, 1. ext. 1. p. 223, ...
in-tractābilis , e, schwer zu behandeln, -zu bändigen, ... ... ., aetas alcis iam dura et intractabilis, Sen.: bruma, rauhe, Verg.: frigore intractabilia loca, wegen der K. unbewohnbare, Iustin.: quod (χα ...
1. in-habitābilis , e = ἀοίκητος, unbewohnbar, regio, insula, Mela: terrae, Lact.: terrae maximas regiones inhabitabiles atque incultas videmus, Cic ... ... locum aestus inhabitabilem efficiunt, Mela: circulus arcticus et antarcticus, qui ob nimiam vim frigoris inhabitabiles sunt, Ampel.