Dolongae , ārum, m., Völkerschaft in Thrazien, Plin. 4, 41. – Dies. Dolongī , ōrum, m., Solin. 10, 7 M.
longaevo , āre (longaevus), langdauernd machen, Ven. Fort. vit. S. Medard. 13.
ypogaeum , s. hypogaeos.
longaevus , a, um (longus u. aevus), I) ... ... carm. p. 281). – subst., longaeva, ae, f. (sc. nutrix), die Alte, Ov. met. 10, 462. – / arch. longaevos (Nomin.), Verg. ...
hypogaeos , on (ὑπόγαιος), unterirdisch, ... ... Aur. de morb. acut. 2, 37, 191. – subst., hypogaeum (ypogaeum), ī, n. (ὑπόγαιον), ein ...
leucogaeus , a, um (λευκόγ ... ... ;ιος), weißerdig, collis Leucogaeus appellatus, colles qui vocantur Leucogaei, in Kampanien, mit Kreide- und ... ... u. 35, 174: dass. Leucogaei fontes, Plin. 31, 12. – subst., leucogaea ...
Ingaevones , um, m. (Ingauer, αυτόχθονες), Name des niederdeutschen Sprach- od. Völkerstamms am Nordmeere, Tac. Germ. 2. Plin. 4, 96 (wo Detlessen Inguaeones (liest); vgl. Wilhelm Germanien S. 89.
longaevito , āre (Intens. v. longaevo), langdauernd machen, Alcim. Avit. epist. 63 (56) zw.
longaevitās , ātis, f. (longaevus), I) die langjährige Dauer, Langwierigkeit, peregrinationis huius, ... ... lange Leben, corvorum, Macr. sat. 7, 5, 11: alci longaevitatem indulgere, Ambros. de Cain et Abel 2, 10. § 37.
ennosigaeus , ī, m. (εννοσίγαιος), der Erderschütterer, ein Beiname des Neptun, Iuven. 10, 182.
Sēmi-gaetūlus , ī, m., ein halber Gätuler, Apul. apol. 24.
Pangaeus mōns , m. u. poet. Pangaea , ōrum, n. (το Παγγαιον), ein rauhes Gebirge Mazedoniens ... ... Lucan. 1, 679. – Dah. bei spät. röm. Dichtern Pangaeus , a, um, pangäisch = thrazisch ...
... , f., klass. als Plur. quadrīgae , ārum, f. (= quadriiugae, v. quattuor u. ... ... qu. Amphiaraea, Prop.: v. Wagen, quadrigae impulsus, Suet.: als Eigenname, is locus, qui ... ... a) v. vier Personen zusammen, das Viergespann, quadrigae tyrannorum, vier Tyrannen, Vopisc. Prob. 24, 8. – ...
... eig.: bestiae (Ggstz. congregatae), Cic.: ferae insociabiles et solivagae, Augustin.: non singulare nec solivagum genus hoc (hominum), Cic.: elephanti minime ex omnibus solivagi, Plin.: aves (Ggstz. congregae), Isid.: quarum (animantium) natura solivaga est, Lact. – soliv. ...
Vologēsus (Vologaesus), ī, m. u. Vologēsēs (Vologaesēs), is, Akk. ēn, m., Name mehrerer parthischer Könige aus ... ... ;n, Tac. ann. 12, 14 u.a. (wo Nipperdey überall Vologaeses usw. schreibt).
multiiugus , a, um u. multiiugis , e (multus ... ... ) eig. (Form -us): equi, Liv. 28, 9, 15: quadrigae semper (dicendae), etsi multiiugae non sunt, Gell. 19, 8, 11. – II) übtr., ...
mare , is, Abl. ī, n. (gotisch marei ... ... (Ggstz. terra, u. Ggstz. ager), I) eig.: mare Aegaeum, Cic., Hadriaticum, Caes., Ionium, Liv.: mare Oceanus, Caes. u. ...
dūrē u. dūriter , Compar. dūrius , Superl. ... ... molliter), I) eig.: A) für das Gefühl hart, phalangae et iuga premunt duriter colla, Vitr. – eodem modo brachia (catapultarum), quo ...
pūga , ae, f. (πυγή), der Hintere, der Steiß, rein lat. nates, Hor. sat. 1, 2, 133: Plur. pugae, Nov. com. 19.
Pēgē , s. Pēgae.
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro