ingressus , ūs, m. (ingredior), I) der Eintritt ... ... 3. – c) meton., der Eingang als Ort, trinis ingressibus, Prud. psych. 843. – 2) übtr.: a) das ...
audāciter u. gew. audācter , Adv. m. ... ... magis audacter quam parate, Cic.: audacter hoc dico, non temere confirmo, Cic.: aggressi facinus Macedones, ut inconsulte, ita audacter coeptum, nec consulte et timide reliquerunt, ...
dī-gredior , gressus sum, gredī (dis u. gradior), ... ... der Rede: digredi ab eo, quod proposueris, Cic.: sed eo, unde huc digressi sumus, revertamur, Cic.: antequam digrediamur a Scythia, Solin.
ad-haerēsco , haesī, ere, hängen-, kleben-, stecken bleiben, ... ... usw.), adhaesit homini ad infumum ventrem fames, Plaut.: u. so adh. egressibus, auf Schritt u. Tritt den Ausgehenden begleiten, Tac. – an ...
congressus , ūs, m. (congredior), das Zusammenschreiten ... ... Berührung eines Weibes od. einer Leiche verunreinigen, Plin. 12, 54: illos mulierum congressibus inquinavit, Lact. 2, 14, 2. – c) das feindliche ...
hyperbaton , ī, n. (ὑπερβατ ... ... , 6. Diom. 460, 23: rein lat. verbi od. verborum transgressio, Quint. 8, 6, 67 u. 9, 3, 91: ...