captīvus , a, um (captus, capio), I) im Zustande ... ... angehörigen Gegenständen, crines, Ov.: sanguis, Verg.: colla, Ov.: mens, Ov.: habitus, Curt. – b) v. Lebl., erbeutet, erobert, ...
rabiōsus , a, um (rabies), wütend, toll, I ... ... . mul. 3 (2), 5. – v. Pers., hic homo rabiosus habitus est in Alide, galt für rasend (verrückt), Plaut. capt ...
gregālis , e (grex), I) zur Herde gehörig, Herde-, ... ... v. Lebl., α) = eines gemeinen Soldaten, amiculum, Liv.: habitus, Tac. – β) übh. von gemeiner Art-, Sorte, ...
prō-cērus , a, um (pro u. cresco), geradeaus ... ... Ggstz. brevis et modicus), Sen.: procerus staturā, Spart., statu, Apul.: procerus habitu, Tac.: homo procerior celsissimo Germano, Colum.: Galliarum procerissimus quisque, Suet. – ...
in-doctus , a, um, nicht unterrichtet, ungelehrt, ungebildet ... ... (Ggstz. exercitatus et doctus), Sen.: Themistocles cum in epulis recusaret lyram, habitus est indoctior, Cic.: Plur. subst., docti indoctique, Augustin.: indoctiores ...
dis-sonus , a, um, I) unharmonisch, verworren, ... ... adeo nihil apud Latinos dissonum ab Romana re praeter animos erat, Liv.: diversi postulantium habitus ac dissonae voces, Plin. pan.: tam variae cultu gentes, tam dissona vulgi ...
cōn-fiteor , fessus sum, ērī (con u. fateor), ... ... in confesso (unzweifelhaft) longa est, Plin.: ab alqo pro confesso et indubitato habitum esse, Lact. – u. im Plur., de confessis disserere, Plin.: ...
fāstīgium , iī, n. (fastīgo), I) die in eine ... ... regium fastigium evehere, Val. Max.: invidiosum magistratus (= consulatus) fastigium moderatione ad tolerabilem habitum deduxit, Val. Max. – β) absol., Höhe, Höhepunkt, Gipfel, ...
cōnsultum , ī, n. (consultus v. consulo), das ... ... .: civitas... perinde ut evenisset res, ita communicatos honores pro bene aut secus consulto habitura, Liv.: Plur. male consulta, bene consulta, Vell. – rein ...
prae-tendo , tendī, tentum, ere, I) hervorstrecken, ... ... auch desidiae suae alienam, Plin. ep.: vultum et tristitiam et dissentientem a ceteris habitum pessimis moribus, Quint. – ohne Dat., honesta nomina, zum Vorwande ...
īn-solitus , a, um, I) aktiv = einer Sache ... ... aliquod aut insolitum verbum, Cic.: m. Dat. (wem?), insolitus feminis habitus, Iustin.: insolita mihi loquacitas, Cic.: neutr. subst., novum et moribus ...
verēcundia , ae, f. (verecundus), das Gefühl dessen, der ... ... Liv.: adventum eius et maiestatem ad verecundiam faciendam (einzuflößen) Romanis vim maiorem habituram quam arma, Liv. – d) die Scheu vor Tadel ...
per-stringo , strīnxī, strictum, ere, I) fest zusammenziehen, ... ... facetiis, Cic.: alqm suspicione, Cic.: censoriā notā perstrictus, Val. Max.: cultum habitumque alcis levibus verbis, mit leisem Tadel berühren, Tac.: modice perstringi, ...
contumācia , ae, f. (contumax), der edle u. unedle ... ... 18, 1. – oris oculorumque c. ac superbia, Cic.; vgl. idem habitus oris, eadem c. in vultu (eines Angeklagten), Liv.: c. responsi ...
līneāmentum (in den besten Hdschrn. līniāmentum), ī, n. ... ... corporis lineamentis persimilis, Iustin.: ut homunculis similem fingeret deum, lineamentis tantum extremis, non habitu solido, Cic.: animi lineamenta sunt pulchriora quam corporis, Cic. de fin. ...
extrīnsecus , Adv. (aus *extrim v. exterus u ... ... quae sunt extr., Cic.: attrib. = äußerlich, pallii extr. habitus, Tert. de pall. 1. – 2) übtr.: a) ...
pestilentia , ae, f. (pestilens), jede Seuche, ... ... -Gegend, autumni, Caes.: in pestilentiae finibus, Cic.: quorum (extorum) ex habitu atque ex colore cum salubritatis tum pestilentiae signa percipi, ob gesunde od. ...
īnfortūnium , iī, n. (*infortunus von in u. ... ... Strafe, Prügel, ferres infortunium, es sollte dir übel bekommen, Ter.: habiturum infortunium, Liv.: invenies infortunium, Plaut.: infortunio alqm mactare od. multare, ...
trāns-figūro , āvī, ātum, āre, der Gestalt od. phys. Beschaffenheit nach verwandeln, umbilden, umformen, umwandeln, umgestalten, ... ... quae didicit, animus transfiguratus est, Sen.: iudicum animos in eum, quem volumus, habitum formare et velut transfigurare, Quint.
super-crēsco , crēvī, ere, überwachsen, überwuchern, I) v. intr.: A) eig.: caro supercrescens, Cels. ... ... 5, 14. – II) v. tr. übersteigen, übertreffen, municipalem habitum, Augustin. c. Acad. 1, 2.
Buchempfehlung
Im Dreißigjährigen Krieg bejubeln die deutschen Protestanten den Schwedenkönig Gustav Adolf. Leubelfing schwärmt geradezu für ihn und schafft es endlich, als Page in seine persönlichen Dienste zu treten. Was niemand ahnt: sie ist ein Mädchen.
42 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro