crepida , ae, f. (das latinisierte κρηπίς), die aus ... ... (u. im Ggstz. dazu als röm. Tracht ille P. Rutilius soccos habuit et pallium), Cic. – Sprichw., ne sutor supra crepidam (verst. ...
1. centurio , āvī, ātum, āre (centuria), in ... ... Krieg und Frieden, übb. bei allen bedeutenden Verhandlungen), Cic.: Pseudolus mihi centuriata habuit capitis comitia, hat das Todesurteil über mein Dasein ausgesprochen, Plaut. Pseud. ...
cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... et studii (Parteilichkeit u. Vorliebe) visa est oratio habere, eo plus auctoritatis habuit, Liv.: et sine amore et sine cupiditate et rursus sine odio et sine ...
palaestra , ae, f. (παλαίστ ... ... habeat palaestram quandam, bei dem sich nicht gewissermaßen die Schule zeigt, Cic.: habuit vires agrestes ille quidem atque horridas, sine nitore ac palaestra, ohne Feile ...
conductio , ōnis, f. (conduco), I) das Zusammenziehen, ... ... auch der Miet-, Pachtkontrakt (Ggstz. locatio), qui colonus habuit conductum de Caesennia fundum, cum idem ex eadem conductione fuerit in fundo, dubium ...
prōfluēns , fluentis, PAdi. (v. profluo), hervorfließend, ... ... , Tac. – neutr. subst. = der Redefluß, profluens quiddam habuit Carbo et canorum (Wohllaut), Cic. de or. 3, 28: Haterii ...
exsequiae (exequiae), ārum, f. (exsequor), das Leichenbegängnis ... ... celebrare, Plin. ep.: exsequias rite solvere, Verg.: in exsequias ferri, Ov.: habuit funus et exsequias quales meruit, Val. Max. – II) meton., ...
im-pūnītus , a, um (in u. punio), I) ... ... transire passus est, Sen. rhet. – v. Pers., Pompeium gratia impunitum habuit (ließ straflos ausgehen), Vell.: alqm impunitum dimittere, Cornif. rhet. ...
praecipuus , a, um (prae u. capio), vor ... ... Ov.: eo proelio praecipua equitum gloria fuit, Liv.: quos praecipuo semper honore Caesar habuit, Caes.: praecipuum praemium ferre, den besten Preis (Teil) davontragen, Curt ...
mūnīmentum (archaist. moenīmentum), ī, n. (munio), I) ... ... die Stütze, id munimentum (Horatium Coclitem) illo die fortuna urbis Romanae habuit, Liv.: rati noctem sibi munimento fore, Sall.: id modo plebem agitabat, ...
subtīlitās , ātis, f. (subtilis), die Feinheit, Dünnheit ... ... Naivetät, orationis, Cic.: tuorum scriptorum subtilitas et elegantia, Cic.: subtilitatem Lysias habuit, Cic.: ea subtilitas, quam Atticam appellant, Cic.
con-tābēsco , tābuī, ere, zusammenzehren, -schwinden, sich aufzehren ... ... Freundschaft, dahinschwinden, si quidem illorum amicitia in consortione deliciarum et luxuriae contabuit, Val. Max. 7, 4 in. p. 202, 15 H.
temperāmentum , ī, n. (tempero), I) das richtige ... ... quo tenuiores cum principibus aequari se putarent, Cic.: temperamentum vestrae fortitudinis, Tac.: orationem habuit meditato temperamento, mit studierter Mäßigung, Tac.