Online-Bibliothek

obscūrus , a, um (altind. skunāti, ›bedeckt‹, griech ... ... 4: loci obscuri (Ggstz. rerum gestarum vestigiis nobilitati), Cic.: Ggstz., hominibus litteratis et historicis est notior, populo et suffragatoribus obscurior (minder bekannt), ...

dē-linquo , līquī, lictum, ere, I) v. tr. ... ... fr. 13 ( bei Serv. a. a. O.): cum subito segetes hominibus delinquerent, Schol. Caes. Germ. Arat. 336. p. 414 E.: ...

crīminor , ātus sum, ārī (crimen), anschuldigen, a) ... ... u. Konj., criminabatur (machte zum Vorwurf) etiam, quod Titum filium ab hominibus relegasset et ruri habitare iussisset, Cic. – m. Ang. in ...

acceptus , a, um, PAdj. m. Compar. u. ... ... pan. – m. Ang. wem? durch Dat., diis et hominibus est acceptum, quod etc., Varr.: vina dis et mensis accepta secundis, Verg ...

dēfīnītē , Adv. m. Superl. (definitus), abgegrenzt ... ... de genere universo vel definite (mit spezieller Beziehung, konkret) de singulis temporibus, hominibus, causis, Cic.: lex Gellia et Cornelia, quae definite potestatem Pompeio civitatem donandi ...

cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... Caes.: quantum quaeque civitas daret Aristides delectus est qui constitueret, Nep.: constitui cum hominibus, quo die mihi Messanae praesto essent, Cic. – m. ...

cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... – / consequi passiv = ἀνύεσθαι, erreicht werden, quae vix ab hominibus consequi possunt, Orbil. bei Prisc. 8, 16: ebenso Part. ...

polliceor , citus sum, ērī (por = pro u. liceor ... ... futuram, Caes.: cum (Graeci) se et bene vivendi et copiose dicendi rationem daturos hominibus pollicerentur, Cic.: pro certo polliceor hoc vobis et confirmo me esse perfecturum, ...

inter-dīco , dīxī, dictum, ere, I) untersagen, verbieten ... ... est interdictum aut a rerum natura aut a lege aliqua atque more, ut singulis hominibus ne amplius quam singulas artes nosse liceat, Cic. – η) im Zshg ...

dubitātio , ōnis, f. (dubito), I) der Zweifel ... ... u. Liv.: nisi forte tanta ubertas et varietas pomorum dubitationem affert, quin hominibus solis ea natura donaverit, Cic. de nat. deor. 2, 158: ...

elleborus (helleborus), ī, m. (ελλέβ&# ... ... . de morb. chron. 1, 4, 99: gegen Wahnsinn, elleborum hisce hominibus opus est, diese M. sind für das Tollhaus reif, Plaut. Pseud ...

ante-cello , ere, eig. hervorragen; dah. ... ... v. leb. Wesen, qui quā re homines bestiis praestent, ea in re hominibus ipsis antecellat, Cic.: ceteris eloquentiā, Cic. fr.: omnibus ingenii gloriā, Cic ...

fēlīciter , Adv. (felix), I) fruchtbar, illic veniunt ... ... plebique Romanae bene atque feliciter eveniret, Cic.: ego sum precatus, ut eis quoque hominibus ea res fauste, feliciter prospereque eveniret, Cic. – c) Glückauf! ...

cōnsuētūdo , inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) ... ... . werden, zB. quod iam in c. venit, Cic.: quod a nostris hominibus saepissime usurpatum iam in proverbii c. venit, Cic.; teils v. Pers. ...

2. contemptus , ūs, m. (contemno), die Geringschätzung ... ... m. prae (vor = im Vergleich zu) u. Abl., plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est, Caes. – Plur., ...

supercilium , iī, n., die Augenbraue, Plur. ... ... non pudore et temperantiā contegebat, Cic.: quid ego de supercilio dicam, quod tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam ...

ob-stupefacio , fēcī, factum, ere, betäuben, erstarren ... ... obstupefactus ac perterritus (stutzig u. scheu gemacht) meā diligentiā, Cic.: obstupefactis hominibus ipsā admiratione, Cic.: obstupefacti audaciā Romanorum, Liv.: velut numinis occursu obstupefactus, ...