geminus , a, um (viell. v. geno = gigno), ... ... , der Zwillingsbruder der Buchstabenschrift, gleichs. eine zweite B., Cic.: illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, gleich, gemeinsam, Cic.
iaculus , a, um (iacio), was geworfen wird, ... ... , n., 1) das Geworfene, der Wurf, illud iaculum (geworfene Steinchen), Min. Fel. 3, 6: missilium caelestium iacula ...
dē-fugio , fūgī, ere, I) v. intr., entfliehen ... ... Wege gehen, proelium, Caes.: iudicia, Cic.: laborem hunc, Cic.: munus illud, Cic.: numquam auctoritatem (der Verantwortung), Plaut. u. Ter.: ...
obtingo , tigī, ere (ob u. tango), I) tr ... ... Plaut.: optata obtingent, Plaut.: hic dies pervorsus atque advorsus mi obtigit, Plaut.: illud paene inter omnes constitit, talem ei mortem paene ex sententia obtigisse, Suet.: ...
quō-modo , Adv., auf welche Weise (Art), wie, ... ... Dräger Tac. ann. 14, 54), et quomodo hoc est consequens illi, sic illud huic, Cic.: sed ita fecistis, quomodo pauci nobiles in hac civitate consules ...
lancino , āvī, ātum, āre (lacer), zerfleischen, zerreißen, ... ... 10: homines novi generis poenis, Sen. de ira 3, 40, 4: portentum illud ore suo, Sen. nat. qu. 1, 16, 3: oculos, Sen ...
praecox , cocis, u. praecoquis , e, u. ... ... , Varro: risus, Plin.: gaudium, Curt.: audacia, eines Knaben, Sen.: illud ingeniorum velut praecox genus, Quint.: odi puerulos praecoqui sapientiā, Apul.
1. blatero (blattero), āvī, ātum, āre, I) ( ... ... 2, 7, 35. – m. Acc., herplappern, herpapeln, illud memento, ne quid imprudentius blateres, Afran. com. 195: stulta et immodica, ...
Ovidius , iī, m., röm. Rittergeschlecht in Sulmo, aus dem ... ... Dav. Ovidiānus , a, um, ovidianisch, des Ovid, Ovidianum illud: ›inepta loci‹ (s. Priap. 3, 8 B.), Sen. ...
vitiōsē , Adv. (vitiosus), fehlerhaft, mangelhaft, I) ... ... (Ggstz. recte), A) im allg.: v. concludere, Cic.: illud vero idem Caecilius vitiosius (noch verkehrter), Cic.: vitiosissime usurpare, Colum. ...
Persius , iī, m., I) ein Redner und Zeitgenosse des ... ... , 1, 94. – Persiānus , a, um, persianisch, Persianum illud, jener Ausspruch des Persius, Lact. 2, 2, 18. – ...
ob-lātro , āre, anbellen, übtr., alci, ... ... Suet. Vesp. 13: oblatrat adversus unitatem Christi, Augustin. serm. 8, 13: illud quod oblatrare consuestis, Ambros. de spir. scto 3, 13. § 92: ...
tāxātio , ōnis, f. (taxo), I) das Abschätzen ... ... taxationem, unschätzbar sein, Plin.: intra pecuniam versabitur taxatio, Sen.: Plur., illud nullis posse taxationibus aestimari, Solin. 1, 85. – II) die näher ...
senīlis , e (senex), zu den Greisen gehörig, greisenhaft, ... ... animus, Liv.: adoptio, von einem Greise herrührend, Tac.: s. illud facinus, das böse alte Weib, Apul.
1. exāctus , a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. exigo), genau, pünktlich ... ... ep. – m. folg. Genet., morum fabraene exactior artis, difficile est illud dicere, Ov. fast. 3, 383.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... ratio inter nos convenit, Plaut.: si quid inter quos convenit, Cornif. rhet.: illud unum inter nos non convenit, Sen.: pactum est, quod inter aliquos convenit, ...
con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... ), Caes.: video in me omnium vestrûm ora atque oculos esse conversos, Cic.: illud intellego omnium ora in me conversa esse, Sall. – β) eines andern ...
con-cipio , cēpī, ceptum, ere (con u. capio), ... ... Tiberius ut ex adulterio conceptus, Suet.: u. (mehr im Bilde) funestum illud animal ex nefariis stupris, ex civili cruore conceptum, Cic.: de lupo concepta ...
... neque ego nunc hoc contendo...; sed te illud admoneo, ut etc., Cic. – hoc a te ita contendo, ut ... ... . Them. 7, 2. – m. pro u. Abl., illud alterum pro me maioribusque meis contendere ausim, nihil nos, quod incommodum plebi ...
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... domo eius abstulit, quae paulo magis animum cuiuspiam aut oculos possent commovere, Cic.: illud ipsum quod honestum decorumque dicimus animos omnium naturā et specie suā commovet, Cic. ...
Buchempfehlung
»In der jetzigen Zeit, nicht der Völkerwanderung nach Außen, sondern der Völkerregungen nach Innen, wo Welttheile einander bewegen und ein Land um das andre zum Vaterlande reift, wird auch der Dichter mit fortgezogen und wenigstens das Herz will mit schlagen helfen. Wahrlich! man kann nicht anders, und ich achte keinen Mann, der sich jetzo blos der Kunst zuwendet, ohne die Kunst selbst gegen die Zeit zu kehren.« schreibt Jean Paul in dem der Ausgabe vorangestellten Motto. Eines der rund einhundert Lieder, die Hoffmann von Fallersleben 1843 anonym herausgibt, wird zur deutschen Nationalhymne werden.
90 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro