caballus , ī, m. (cabo), ein Pferd zu gemeinen Diensten ... ... , Iuven.: caballo esse contentum, Sen.: alius caballum arbori ramo in humili alligatum relinquit, Varr. fr.: Ggstz. equus (Streitroß), caballos (Ackergäule) ...
rādīcula , ae, f. (Demin. v. radix), die ... ... einer Oberfläche festsitzt, pilorum radiculae, Cels.: acrochordon (Art Warze) nullam radiculam relinquit, Cels. – II) insbes.: a) das Seifenkraut ...
cupiditās , ātis, f. (cupidus), die Begierde, ... ... der Hang zu üppigem Leben, die Genußsucht, cum propinquitas et celebritas loci suspicionem desidiae tollat aut cupiditatis, Cic. pro Scauro 45. ...
intel-lego , lēxī, lēctum, ere (inter u. lego), ... ... ich habe (es) nicht verstanden, Suet. – tacete, quaeso, Quirites, inquit; plus ego enim quam vos quid rei publicae expediat intellego, ich verstehe ...
cōgitātio , ōnis, f. (cogito), das Denken, ... ... , mens, consilium), absol., homo solus... particeps rationis et cogitationis, Cic.: inquieta cogitatio, unaufhörliches N., Cels.: c. tacita, Cic., fortuita, Quint.: ...
inter-pōno , posuī, positum, ere, dazwischensetzen, -stellen, ... ... in der Rede schriftlich od. mündlich einschieben, einschalten, ne inquam et inquit saepius interponeretur, Cic.: licet interponere, Nep.: subinde interponenti precibus › ...
sententia , ae, f. (sentio), I) die Meinung ... ... ex tui animi sententia (auf dein Gewissen) tu uxorem habes? Non hercle, inquit, ex anini mei sententia (= auf mein Gewissen nicht, aber auch = ...
... , patrem matrem ne, faceret, ›matrem‹ inquit, Nep.: censetis hominem interrogem, meus servus si (ob) ad eum ... ... viderim, interrogo, Plin. pan.: interrogatus, cur igitur repudiasset uxorem, ›Quoniam‹, inquit etc., Suet.: interrogatus est, ›has ne urbis an has urbes‹ ...
ingemīsco (ingemēsco), gemuī, ere (Inchoat. v. ingemo), ... ... dolore laniati, Cic.: hic cum exclamasset Laelius ingemuissentque vehementius ceteri, leniter arridens Scipio... inquit, Cic.: ingemuistis modo voce huius auditā, Liv.: accepto poculo mediā potione repente ...
fābulōsus , a, um, Adi. (fabula), I) mit Sagen ... ... m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 11, 232: nihil, inquit, hāc fabulā fabulosius, Apul.: de Prometheo omnia fabulosa arbitror: Midae quidem anulum ...
prōductus , a, um, PAdi. (produco), I) adi. = ... ... sich in die Länge ziehend, exitus (orationis), Cic.: dolores longinquitate producti, Cic. – II) subst., prōducta, ōrum, n. (πρ ...
increpito , āvī, ātum, āre (Intens. v. increpo), ... ... . b. G. 2, 15, 5: caecum audentius hostem increpitans, ›procul‹, inquit, ›abi‹, Stat. Theb. 11, 669. – pertinaciam praetoris, Liv.: ...
quārtānus , a, um (quartus), zum vierten gehörig, ... ... et desinit, Cels.: longinquo, maxime quartanae, implicari morbo, Liv.: frigida quartana alqm relinquit, Hor.: alqs a quartana relictus est, Cic.: quartana ab alqo discessit, ...
neutiquam u. (vorklass.) getrennt ne utiquam (gelesen ... ... in ipsis nuptiis, Ter.: id vero ne utiquam honestum esse arbitror, Ter.: nihil relinquitur nisi fuga, cui te socium neutiquam puto esse oportere, Cic.: dictatori neutiquam ...
strāmentum , ī, n. (sterno; vgl. Varro r.r ... ... haec (serrula ferrea) cum comprehendit fascem spicarum, desecat et stramenta stantia in segete relinquit, ut postea subsecentur, Varro. – II) der Packsattel, ...
1. intentātus , a, um (in u. tento), I ... ... Tac.: haec intentata manebat sors rerum, Verg.: cur certaminis huius intentata mihi fortuna relinquitur? Ov.: videbis nihil humanae audaciae intentatum, Sen.
trānsversus (trānsvorsus, trāversus), a, um, PAdi. (v. ... ... ut veniam ad se, rogat, Cic.: ecce tibi iste de transverso ›heus‹, inquit, ›adulescens‹ etc., Cornif. rhet.: ecce tibi e transverso Lampsacenus Strabo, ...
1. trānquillus , a, um (trāns u. quies), ... ... femina, Apul.: litterae, Ruhe berichtend, Cic.: tranquillior nox (Ggstz. inquieta nox), Liv.: plebs tranquillior, Liv.: animus tranquillissimus, Cic. – subst., ...
turbulentus , a, um (turba), unruhig, bewegt, beunruhigt, ... ... Liv.: tribuni, Tac.: contio, Cic.: lex, Suet.: erat naturā turbulentus et inquietus, Gran. Lic. – b) verwirrend, errores, Cic. de ...
truculenter , Adv. (truculentus), finster, grimmig, furchtbar, unfreundlich, ... ... etiam truculentius sibi instanti (ihm mit furchtbareren Drohungen zusetzenden) Sullae, ›licet‹, inquit, ›mihi agmina militum ostentes‹ etc., Val. Max. 3, 8, 5 ...
Buchempfehlung
Zwei weise Athener sind die Streitsucht in ihrer Stadt leid und wollen sich von einem Wiedehopf den Weg in die Emigration zu einem friedlichen Ort weisen lassen, doch keiner der Vorschläge findet ihr Gefallen. So entsteht die Idee eines Vogelstaates zwischen der Menschenwelt und dem Reich der Götter. Uraufgeführt während der Dionysien des Jahres 414 v. Chr. gelten »Die Vögel« aufgrund ihrer Geschlossenheit und der konsequenten Konzentration auf das Motiv der Suche nach einer besseren als dieser Welt als das kompositorisch herausragende Werk des attischen Komikers. »Eulen nach Athen tragen« und »Wolkenkuckucksheim« sind heute noch geläufige Redewendungen aus Aristophanes' Vögeln.
78 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für diese preiswerte Leseausgabe elf der schönsten romantischen Erzählungen ausgewählt.
442 Seiten, 16.80 Euro