... er (in den Senat) geschlichen, Cic.: veneno paulatim irrepente, Tac.: irrepentibus aquis, Colum. – m. Acc., cubiculum, ... ... in testamenta locupletium, eingeschmuggelt werden, Cic.: irrepsit haec lues in Italiam, Plin.: m. Dat., dolor irrepit paulatim requiescenti animo, Sen.: ubi tibi mira irrepsit oblivio, ...
girrēs , s. gerrēs.
ir-rētio , īvī, ītum, īre (in ... ... ) bildl.: se erratis, Cic.: alqm illecebris corruptelarum, Cic.: coniugalibus vinculis irretiti sunt, Augustin. de civ. dei 1, 9, 2. p. 16 ... ... , solum (von den Wurzeln des Weinstocks), Colum.: frons irretita capistro, Calp.
irrēpto , āre (Intens. v. irrepo), hinein-, in-, auf etwas kriechen, m. Dat., umeris avi, Stat. silv. 3, 1, 178: pampineum iubes nemus inreptare Lycurgo, Stat. Theb. 4, 386. – ...
ir-redux , ducis (in u. redux), nicht zurückführend, via, Lucan. 9, 408.
irrēptio , ōnis, f. (irrepo), das Sich-Einschleichen, übtr., ut hoc menti nostrae nulla subtrahat oblivionis irreptio, Augustin. epist. 217, 5: ab omni falsitatis irreptione defendere, Augustin. de ordin. 2, 12, 38.
irrēptor , ōris, m., (irrepo), der Erschleicher, agrorum, Cod. Theod. 2, 26, 2.
ir-requiēs (inrequiēs), quiētis, f. (in u. requies), unruhig, deus, Auson. ephem. (IIII) 3, 16. p. 5, 11 Schenkl: cor, idem Technop. (XXVII) 5, 5. p. 134 Schenkl: gens, idem Technop. ...
irreligio , ōnis, f. (in u. religio), die Ungewissenhaftigkeit, Gottlosigkeit, Cornif. rhet. 2, 34 Kays. (Klotz u. Friedrich religio). Ps. Apul. Ascl. 26 in.
ir-remōtus , a, um (in u. removeo), unbeweglich, Prud. perist. 5, 408.
irremissē , Adv. (in u. remitto), unnachsichtlich, Amm. 29, 2, 10.
ir-reverēns , entis (in u. reverens), unehrerbietig, ... ... . Marc. 2, 14. – Superl. absol., cum sint nequissimi et irreverentissimi, Augustin. de civ. dei 2, 2: irreverens est m. Infin., Tert. de or. 12.
ir-repertus , a, um (in u. reperio), unaufgefunden, unentdeckt, aurum, Hor. carm. 3, 3, 49: m. Dat. für wen (= von wem)? Herculi magno puer irrepertus, Sen. Med. 648 (651).
ir-retortus , a, um (in u. retorqueo), nicht zurückgedreht, oculo irretorto, ohne das Auge danach zurückzuwenden, Hor. carm. 2, 2, 23.
ir-replētus , a, um (in u. repleo), unerfüllt, ungewährt, Paul. Nol. carm. 17, 60.
ir-reflexus , a, um (in u. reflecto), zurückgebeugt, collum, Boëth. de consol. 4. metr. 7, 29.
ir-resectus , a, um (in u. reseco), unbeschnitten, pollex, Hor. epod. 5, 47.
ir-religātus , a, um (in u. religo), I) unaufgebunden, prägn. v. der Pers., irreligata comas, mit unaufgebundenem Haar, Ov. art. am. 1, 530. – II) unangebunden (am Ufer), ...
ir-revocātus , a, um (in u. revoco), I) nicht zurückgerufen = zur Wiederholung des Vorgetragenen unaufgefordert, Hor. ep. 2, 1, 223. – II) unwiderruflich, unerbittlich, mors, Stat. Theb. 7, 773. – / ...
irreligiōsē , Adv. m. Compar. (irreligiosus), unehrerbietig, gottlos, si qua de Augusto irreligiose dixisset, Tac. ann. 2, 50: vestra sunt irreligiose opinata et irreligiosius credita, Arnob. 1, 24.
Buchempfehlung
Der Schluß vom Allgemeinen auf das Besondere, vom Prinzipiellen zum Indiviudellen ist der Kern der naturphilosophischen Lehrschrift über die Grundlagen unserer Begrifflichkeit von Raum, Zeit, Bewegung und Ursache. »Nennen doch die Kinder zunächst alle Männer Vater und alle Frauen Mutter und lernen erst später zu unterscheiden.«
158 Seiten, 8.80 Euro