dēminūtio , ōnis, f. (deminuo), das Vermindern, Verringern ... ... lumen lunae deminutioque, Vitr.: stati auctus ac deminutiones (fontis), Plin. ep. (Keil diminutiones): dem. vectigalium, Erleichterung, Cic.: neque de bonis privatorum publice ...
marsūpium u. marsuppium , iī, n. (μαρσίπιον, μαρσιππειον), das Geldsäckchen, der Geldbeutel, ... ... . – / Nbf. marsippium, Varro r. r. 3, 17, 2 Keil.
super-fluus , a, um (2. superfluo), überflüssig, ... ... . chron. 5, 4, 67. – / Plin. pan. 82, 5 Keil superfusa; Sen. ep. 45, 4 Haase supervacua; Sen. ep. ...
acrifolius (acrufolius, agrifolius), a, um (acus, eris, u ... ... 230 (aus Cato r.r. 31, 1, wo aber Gesner u. Keil nach den Handschrn. acruf. haben, Schneider aquif.).
con-duplico , āvī, āre, verdoppeln, idem hic tibi ... ... 1261. – / Varr. r. r. 2, 4, 15 ist mit Keil (Observ. crit. p. 64) quod quidam duplicant zu lesen.
1. fulminātus , a, um (fulmen), Blitze tragend, ... ... κεραυνοφόρον στρατόπεδον), viell. von ihren Schilden so benannt, auf denen Jupiter mit dem Donnerkeil dargestellt war, Corp. inscr. Lat. 2, 4158; 3, 30 ...
Dēmosthenēs , is u. ī, Akk. em u. ... ... 114. (Vgl. Neue-Wagener Formenl. 3 1, 473 u. Keil de emend. Plin. ep. 1, p. 11 über den Akk. ...
pinguefacio , fēcī, factum, ere, Passiv pinguefīo , factus sum, fierī (pinguis und facio), I) fett machen, Plin. ... ... , V littera iuncta verbum pinguefacit, Pompeii comment. 105, 16 K. (Keil getrennt pingue facit).
Benutzte Ausgaben Bei den Substantiven der 4. Deklination auf us, ... ... von K. Otfr. Müller, Leipzig 1839, die der Grammatiker auf die Ausgabe von Keil (Lips. 1855 sqq.), die der Gromatici vet. auf die Ausgabe ...