petilus od. petulus , a, um, wahrsch. = schmächtig, crura, Lucil. 583: labra, eingekniffene, Plaut. fr. bei Non. 149, 10 Quich. (Scaliger petilus, habrus [weichlich]): sura, Fest. 205 ...
acharnē (acarnē), ēs od. ae, f. (ἀχάρνας), ein Seefisch, der Meerwolf (Perco labrax, L.), Lucil. sat. 1, 35. Plin. 32, 145. – ...
ē-mulgeo , mulsum, ēre, ausmelken, abmelken, Col. ... ... . übtr., emulsa palus, ausgeschöpft, abgeleitet, Catull. 68, 110: emulso labra notata sero, Catull. 80, 8. – / Partiz. auch emulctus, ...
re-sīmus , a, um, aufwärts gebogen, aufgeworfen, lamina, Cels.: ferulae, Cels.: ossa, Cels.: labra canis, Varro: nares, der Rinder, Colum.: nares a fronte resimae, der Affen, Ov.: rostrum hippopotami, Plin.
etēsius , a, um (ετήσιος), jährlich, flabra aquilonum (= etesiae), Lucr. 5, 740; 6, 730.
com-primo , pressī, pressum, ere (com u. premo), ... ... I) zwei Ggstde. vereinigend zusammendrücken, -pressen, -drängen, labra, Hor. u. Sen.: dentes, Plaut. u. Sen.: oras ...
dēcolōro , āvi, ātum, āre (decolor), etw. seiner natürlichen ... ... = röten, bräunen, schwärzen, a) eig.: si idem pallor labra et nares decolorat, Cels.: quae suppurationes... exteriorem quoque cutem decolorant, Cels.: ...
turgidus , a, um (turgeo), strotzend, geschwollen, aufgelaufen, ... ... oculus, Plaut.: membrum, Cic.: pes, Sen.: frons turgida cornibus, Hor.: labra, aufgeworfene, Mart.: vela turgida vento, Hor.: fluvius hibernā nive turgidus, ...
1. labellum , ī, n. (Demin. v. 1 ... ... cum in cunis parvulo dormienti apes in labellis consedissent, Cic.: ubi (amans) labra ad labella adiungit, Plaut.: labra ab labellis aufer, Plaut. – als Liebkosungswort, meum labellum, Plaut. ...
1. vēlābrum , ī, n., Plur. velabra (Planen?), quibus frumenta ventilantur, Paul. ex Fest. 77, 15. – Amm. 14, 6, 25 liest Gardthausen velariis. – Nbf. vēlābrus, Corp. inscr. Lat ...
sub-niger , gra, grum, etwas schwarz, schwärzlich (Ggstz. perniger), oculi, Plaut.: labra (canum), Varro: color, Cels. u.a.: v. Pers., mit schwärzlichem Teint, Plaut. Pseud. 1218.
dolābrum , s. dolābra a.E.
salīvōsus , a, um (saliva), I) voll Speichel, geifernd, labra, Verg. cat. 5, 29: labia, Apul apol. 59. – von Pers., viel Speichel auswerfend, aegrotans, Cael. Aur. de morb. acut. 2, ...
1. dolābella , ae, f. (Demin. v. dolabra), die kleine Hacke, Col. 2, 24, 4 sq.
mellifluus , a, um (mel u. fluo), honigfließend, ... ... melliflui oris Homerus, Boëth. cons. phil. 5. metr. 2, 2: melliflua labra, Dracont. carm. 9, 207 D.: melliflui sonores, Poëta tragic. inc. ...
dis-torqueo , torsī, tortum, ēre, I) auseinander drehen, -zerren, verzerren, verdrehen, os, Ter.: oculos, Hor.: labra, Quint.: alqm, jmdm. die Glieder verrenken, Sen. rhet. – ...
vegetābilis , e (vegeto), belebend, flabra favonii, Mart. Cap. 6. § 694: radix, vom Rhabarber, Amm. 22, 8, 28.
silvifragus , a, um (silva u. frango), waldzerbrechend, waldzerschmetternd, flabra, Lucr. 1, 275.
columbulātim , Adv. (columbulus), nach Täubchenart, c. labra conserens labris, Matius b. Gell. 20, 9, 2.
aequilībrātus , a, um (aequus u. libro), in gleichem Schwunge, aequilabrato impetu ferebatur, Tert. adv. Hermog. 41.
Buchempfehlung
Diese Ausgabe gibt das lyrische Werk der Autorin wieder, die 1868 auf Vermittlung ihres guten Freundes Ferdinand v. Saar ihren ersten Gedichtband »Lieder einer Verlorenen« bei Hoffmann & Campe unterbringen konnte. Über den letzten der vier Bände, »Aus der Tiefe« schrieb Theodor Storm: »Es ist ein sehr ernstes, auch oft bittres Buch; aber es ist kein faselicher Weltschmerz, man fühlt, es steht ein Lebendiges dahinter.«
142 Seiten, 8.80 Euro